«Κάποια πράγματα στη ζωή, δεν είναι πράγματα» που λέει κι η διαφήμιση. Είναι όμως αδιαπραγμάτευτα. Η αξιοπρέπεια είναι το πιο αδιαπραγμάτευτο όπλο μιας γυναίκας, για να υπερασπιστεί τον εαυτό της, να κερδίσει τον σεβασμό, να αποφύγει τα αρπακτικά και να ευτυχήσει στη ζωή.
Κι αυτή η αξιοπρέπεια, κυκλοφορεί σε βαλιτσάκι. Η γυναικούλα, το περιφέρει από δω κι από κει, το πάει πίσω-μπρος και σιγά σιγά το ξεπουλά, υπομένοντας τα ψέματα και τις επιλογές των άλλων. Ώσπου μια μέρα, το βαλιτσάκι αδειάζει και δεν έχει ούτε βάρος ούτε αξία. Η γυναικάρα όμως, ένα τέτοιο βαλιτσάκι, φροντίζει να το διατηρεί πάντοτε γεμάτο κι όταν του βάζουν χέρι, αντί να το παζαρεύει, το παίρνει και φεύγει!
Ναι και ο έρωτας στο παιχνίδι είναι. Ακόμα κι αυτός όμως, που υποτίθεται σε τυφλώνει, κάποια στιγμή σε ξεστραβώνει και αναγκάζεσαι να δεις. Κι όταν βλέπεις αλλά συνεχίζεις με το βαλιτσάκι ανοιχτό σε φάση «πάρτε κόσμε», παύεις να είσαι γυναίκα και γίνεσαι γυναικάκι της σειράς, που το πιο ακριβό του άρωμα, μυρίζει «απελπισία».
Η αξιοπρέπεια δεν έχει απελπισία. Δεν έχει μένος, λόγια και κατηγορώ. Δεν έχει κυνήγι, απειλές και κατινιές. Έχει μόνο πράξεις. Πράξεις και σιωπή. Αλλιώς γίνεσαι σαν το παραμύθι με τον βοσκό και τα πρόβατα. Μια μέρα θα φωνάξεις στ’ αλήθεια για βοήθεια, αλλά δεν θα σε πιστεύει ούτε η ηχώ σου.
Κάποια πράγματα στη ζωή είναι αυτονόητα. Η αξιοπρέπεια δεν έχει εξηγήσεις.
Η αξιοπρέπεια έχει κλωτσιά, έξω απ’ τη πόρτα και to be continued και πίστεψέ με. Μια τέτοια γυναίκα τη θυμούνται όλοι. Τη θυμούνται επειδή ΑΥΤΗ η γυναίκα, στο τέλος, τους «ανάγκασε» να ζουν με ό,τι τους ξέμεινε στο στοκ.
«Το σοβαρό δεν χάνει ποτέ την αξία του» έλεγε ο πατέρας μου. Ας σοβαρευτούμε λοιπόν, πριν μας σοβαρέψει απότομα η ζωή. Στη τελική τί να τον κάνεις έναν έρωτα που στο τέλος της μέρας, σε έχει καταντήσει φύλλο και φτερό…