Πολλές φορές οι άνθρωποι μετακυλούν την ευθύνη τους σε άλλους. Η μάνα της / Ο πατέρας της / Ο τάδε φταίνε που χωρίσαμε / που έκαναν αυτό / είπαν το άλλο.
Παίρνω πολλά τέτοια μαιλ και διαβάζω σε αυτά τον παλιό μου εαυτό. Γιατί ο καινούριος πια, πιστεύει ακράδαντα πως η έκβαση μιας σχέσης, η ευτυχία, είναι καθαρά προσωπική ευθύνη. Δική μας.
Οι γύρω μας πάντα θα λένε και πάντα θα κάνουν. Καμιά φορά δε, το μεγενθύνουμε τόσο στο κεφάλι μας που νομίζουμε πως ο κόσμος γύρω μας, δεν έχει άλλο καημό απο το πώς θα δυστυχήσουμε. Γιατί κάπως πρέπει να βρούμε έναν καλό λόγο να μετακυλήσουμε την ευθύνη αλλού και να μείνουμε ήσυχοι πως και αυτή τη φορά, οι άλλοι φταίνε. Έτσι όμως ποτέ κανένας δεν ευτύχησε.
Ίσως κάποιοι φοβούνται ή δεν θέλουν τελικά. Ξέρω ζευγάρια που πέρασαν πολλά και δύσκολα και όμως σήμερα είναι μαζί γιατί τίποτα και κανείς δεν μπόρεσε να τα χωρίσει. Και δεν μπόρεσε επειδή υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν την ευθύνη της ζωής τους και άνθρωποι που την αναθέτουν μόνιμα σε άλλους.
Η επιλογή είναι δική σου