Με ρωτησες γιατι; Κι εγω θα σ` απαντησω .
Γιατί σκοτεινιασε ο ουρανός μου! Χαθηκε ολο μου το ειναι.Γιατι ειδα την καταστροφή να πλησιάζει. Ενιωσα πως ειμαι σκουληκι. Βλεπεις, αυτός μ εκανε να νιωσω ετσι. Του επετρεψα να υποβαθμισει την αυτοεκτιμηση μου. Να συντριψει τα ονειρα μου. Τις προσδοκίες μου. Τον αφησα να παρει την καρδια μου με μια του μονο ματια. Δε φταιει αυτος. Οχι!
Δε φταιει εκεινος που γεννηθηκε σαπιος. Που προφανως δεν αγαπηθηκε. Φταιω εγω, που ειχα τοση αγαπη μεσα μου και ηθελα να την μοιρασω απλοχερα! Που νομιζα πως ειδα στα ματια του μια βαθεια πληγη!
Δεν εβλεπα το χαος. Εβλεπα τα ΜΑΤΙΑ του!
Δε κοιταζα εμενα. Κοιταζα εκείνον.
Δεν ειδα την παγιδα. Ειδα το τυρι.
Δεν εβλεπα τιποτα απο το τοσο κλαμα. Παρα μόνο δακρυα!
Ημουν τυφλη. Ημουν χαζη. Ήμουν ερωτευμένη. Ομως μαντεψε.
ΔΕ ΚΛΑΙΩ ΠΙΑ! Τον ποθω, τον νοσταλγω, μα δεν κλαιω!
Θα ειμαι ΚΑΛΑ!!!!