Κάθε άνθρωπος ζητά συγκεκριμένα πράγματα απ’ τις σχέσεις του. Πάντα όμως υπάρχει μια ιεραρχία, ξεκινώντας από τα πιο σημαντικά και καταλήγοντας στα κάπως πιο ανεκτά. Για κάποιους μεγαλύτερη σημασία έχει η ηρεμία, για άλλους ο έρωτας, για άλλους η εμπιστοσύνη. Για σχεδόν όλους όμως, ένα πράγμα βρίσκεται πάντα στη κορυφή: Η ασφάλεια. Όχι η εξασφάλιση, όχι. Η ασφάλεια πως θα κοιμηθείς και θα ξυπνήσεις πλάι στον ίδιο άνθρωπο, στην ίδια σχέση, στα ίδια συναισθήματα.
Θα μου πεις «είναι δικό σου θέμα η ευτυχία» και θα συμφωνήσω απόλυτα. Υπάρχουν όμως και εξωγενείς παράγοντες που την επηρεάζουν. Όταν μια σχέση, σου κεντρίζει ανασφάλειες που έχεις ήδη από μόνος/η σου, είναι σαν να ‘σαι καμένος και να προσπαθείς να γιάνεις τις πληγές με σπίθες.
Κανείς δεν θα σου πει πώς να κάνεις τον άλλον να νιώσει ασφαλής, πρέπει μόνος σου να βρεις τον τρόπο. Να μάθεις τον άλλον, να καταλάβεις τί τον ενοχλεί και να προσπαθήσεις να το διορθώσεις. Όχι να το αλλάξεις, κανείς δεν σου ζητά να αλλάξεις. Να το διορθώσεις, σου ζητά. Να μην επιμένεις να κάνεις τα αντίθετα, όταν ο άλλος βλέπεις πως πληγώνεται. Και πληγώνεται γιατί είναι ερωτευμένος, κι ένας ερωτευμένος γίνεται και κτητικός, αυτά τα δυο πάνε μαζί. Με μέτρο, αλλά μαζί.