Συνήθως εμάς τις γυναίκες, μας ιντριγκάρουν οι τύποι που εμφανίζονται και χάνονται όποτε θέλουν, που φεύγουν κι έρχονται μυστηριωδώς, που μας έχουν φτυσμένες και νομίζουμε ότι βρέχει.
Είναι το λεγόμενο «κακό παιδί» που έχει περάσει τουλάχιστον μια φορά από τη ζωή μας. Το «κακό» παιδί που όταν χάνεται, χάνουμε τον κόσμο και όταν εμφανίζεται το ονομάζουμε έρωτα ή ακόμα χειρότερα «αχουτο μωρέ δεν μπορεί να ξεκολλήσει και επιστρέφει πάντοτε σ’ εμέναααα νιάου». Αν δεν μπορούσε να ξεκολλήσει δεν θα επέστρεφε αγαπητή. Απλούστατα διότι δεν θα έφευγε ποτέ. Και άνθρωπος που φεύγει συνεχώς, σπάνια είναι μόνος του. Κάπου αλλού πηγαίνει. Κάπου αλλού «αδειάζει» κι έρχεται σ’ εσένα να γεμίσει… αν μ’ εννοείς 😉
Κατάντησες αντλία μιας χρήσης χωρίς αυτοεκτίμηση κι αυτό το ονομάζεις έρωτα.
Ο άνθρωπος που σ’ αγαπά, δεν φεύγει από κοντά σου.
Ο άνθρωπος που σ’ αγαπά, δεν σε κάνει μια να κλαις μια να γελάς.
Σε κάνει μόνο να γελάς.
Κι αν κλάψεις είναι από χαρά.
Ο άνθρωπος που σ’ αγαπά, βρίσκει κάθε τρόπο να είναι μαζί σου.
Ο άνθρωπος που σ’ αγαπά, παίζει μ’ ανοιχτά χαρτιά και δεν σ’ αφήνει στο σκοτάδι.
Ο άνθρωπος που σ’ αγαπά, έχει λόγο τιμής και δεν τον παίρνει πίσω.
Ο άνθρωπος που σ’ αγαπά, τις υποσχέσεις δεν τις δίνει.
Τις δείχνει.
Ο άνθρωπος που σ’ αγαπά, δεν ζητά τα ρέστα για τα λάθη του.
Ο άνθρωπος που σ’ αγαπά, δεν σε μαζεύει από τις λάσπες.
Γιατί προσέχει να μην κυλιστείς ποτέ μέσα σ’ αυτές.
Αυτό θα πεί υγιής σχέση. Αλλά για να τη μάθεις, πρέπει να περάσεις πρώτα από την άρρωστη.
Αυτή που ονομάζεις «έρωτα» για κάποιον που κατάντησες, ο ελεύθερός του χρόνος.
Αυτό που τώρα ζεις , δεν είναι αγάπη.
Είναι απάτη.
Απάτη του οφθαλμού που βλέπει το άδειασμα για γέμισμα.
Κι όταν μια μέρα έρθει και για’ σένα αυτός που θα σε μάθει την αγάπη, μόνο τότε θα καταλάβεις το αυτοάνοσο που έπαθες, πλάι στον γκόμενο.
Γιατί όλοι αυτοί κορίτσι μου, γκόμενοι ήταν και γκόμενοι θα μείνουν.
Μαγκιά είναι να είσαι σύντροφος κι όσο κι αν χτυπήσεις τον απαυτό σου κάτω, σύντροφός σου δεν θα γίνει.
Δεν ξέρει πως είναι, δεν ήταν ποτέ.
Άτομα σαν αυτόν, ήταν είναι και θα είναι μόνο για τη πάρτη τους.
Ίσως ούτε καν γι’ αυτή.