Μια μέρα, πήγα σε μία φίλη μου, χωρισμένη, που είχα καιρό να δω. Χαιρετηθήκαμε και την άρχισα στις ερωτήσεις – ξέρεις, τα κλασικά, που ρωτάς κάποιον: «Πώς πας;», «Τι κάνεις;» «Η δουλειά;»
Οι απαντήσεις της ήταν πολύ αποκαρδιωτικές. Στο «Πώς πας;», η απάντηση ήταν «Χμ», στο «Τι κάνεις;» η απάντηση ήταν «Τίποτα το ιδιαίτερο, απλά μεγαλώνω τα παιδιά μου και προσπαθώ να ζήσω με ψίχουλα που μου δίνει ο πρώην σύζυγος κάθε μήνα συν ό, τι βγάζω από δύο δουλειές». «Εντάξει, κατάλαβα…», της είπα.
Φαινόταν τόσο πικραμένη, θυμωμένη και αγανακτισμένη. Ήταν κάτι ανάμεσα σε «παίζω το θύμα» και «ενοχλημένη» από την καλή μου διάθεση.
«Τώρα; Βγαίνεις με κάποιον;», τη ρώτησα. Μία, που το ξεστόμισα και μία, που είδα την έκφραση στο πρόσωπό της. Ήξερα, ότι τα πράγματα δεν ήταν καλά. Άρχισε να μου λέει (στην πραγματικότητα να διαμαρτύρεται) για τον (σχεδόν) καινούργιο φίλο της, πως δεν είναι αφοσιωμένος, δεν κάνει σχέδια για το μέλλον και ότι μπορεί να βλέπει άλλες γυναίκες. Αυτός έλεγε όχι, αλλά εκείνη έδειχνε σίγουρη. Ένιωθα, ότι είχε πολύ άγχος, όση ώρα μου μιλούσε για εκείνον και κατάλαβα, ότι όλη η σχέση γενικά της προκαλούσε άγχος.
Ήξερε, ότι η κατάσταση στην οποία βρισκόταν, δεν ήταν υγιής και δεν την έκανε ευτυχισμένη. Στην πραγματικότητα, την έκανε δυστυχισμένη. Για κάποιο λόγο, όμως, παρέμενε σε αυτή τη σχέση. Μπορεί η αυτοεκτίμησή της να είναι χαμηλή, να νομίζει ότι δεν μπορεί να βρει κάτι καλύτερο, μπορεί να μην θέλει να ξαναρχίσει φτου κι απ’ την αρχή ή να πιστεύει, ότι μπορεί να τον αλλάξει.
Ξαφνικά, εκεί, που στεκόμουν στεναχωρημένη ακούγοντάς την, μου ήρθε να τη χαστουκίσω μπας και συνέλθει και να της πω: «Έλεος πια με αυτόν το βλάκα». Αυτή η γυναίκα, η οποία δεν ήταν πάντα τόσο αρνητική και απελπισμένη, όσο ήταν σήμερα, ένιωθε πόνο. Πολύ πόνο. Γιατί; Γιατί είναι μόνη. Μάσκα της μοναξιάς της είναι το άγχος, ο θυμός, η πικρία, η δυσαρέσκεια και η αρνητικότητα, δεν θέλει να παραδεχτεί στον εαυτό της ή σε κανέναν, ότι πονάει!
Κοίτα να δεις, ούτε ψυχολόγος είμαι, ούτε τίποτα τέτοιο, αλλά μπορούσα να δω τον πόνο κάτω από τη σκληρότητα, που προσπαθεί να βγάλει προς τα έξω. Αυτή η σκληρότητα δεν ήταν αληθινή, ήταν η ασπίδα της.
Δεν πιστεύω, ότι υπάρχουν πολλά πράγματα στη ζωή, που είναι χειρότερα από τη μοναξιά. Εμείς, οι άνθρωποι χρειαζόμαστε από τη φύση μας αγάπη, την αγάπη των δικών μας προσώπων, για να είμαστε χαρούμενοι και ήρεμοι. Αν δεν έχουμε φαγητό, θα πεθάνουμε. Αν δεν έχουμε νερό, επίσης θα πεθάνουμε. Αν δεν έχουμε αγάπη; Δεν θα πεθάνουμε σωματικά, αλλά θα νιώσουμε αφόρητο πόνο.
Το κακό είναι, ότι αυτή η γυναίκα πιθανότατα δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμα, ότι καλύπτει τον πόνο της μοναξιάς της ενεργώντας με ντροπή και θυμό για άλλα πράγματα. Αντί να κατηγορεί τη μοναξιά για τον πόνο και τη δυστυχία της, κατηγορεί τη δουλειά της, τον πρώην σύζυγό της και πιθανώς άλλες πτυχές της ζωής της.
Αλλά μοναξιά δεν υπάρχει μόνο, όταν βγαίνεις με το λάθος τύπο ή δεν βγαίνεις καθόλου. Πολλοί ελεύθεροι άνθρωποι είναι τρισευτυχισμένοι και δεν αισθάνονται καθόλου μοναξιά. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν παντρεμένοι ή άνθρωποι σε μακροχρόνιες σχέσεις, οι οποίοι πονάνε, επειδή νιώθουν μόνοι. Πιστεύω, ότι η μοναξιά πηγάζει από κάτι, που σου λείπει – κάποιο μεγάλο κενό στη ζωή σου. Το κενό αυτό θα μπορούσε να είναι ένας σύζυγος ή μια ανεκπλήρωτη ζωή (δυσαρέσκεια στη δουλειά, έλλειψη hobby κ.α.) ή να αισθάνεσαι, ότι η ζωή σου δεν έχει νόημα.
Υπάρχουν διαφορετικά είδη μοναξιάς:
-
Είσαι μόνη και θες απλά να γνωρίσεις κάποιον
Έχω βρεθεί σε αυτή τη θέση, ξέρω, πώς είναι. Θέλεις τόσο πολύ να γνωρίσεις κάποιον και αισθάνεσαι τόσο μόνη, όταν δεν έχεις κάποιον δίπλα σου. Αλλά, υπάρχει μια διαφορά μεταξύ του να είσαι μόνη και να είσαι μοναχική. Το να είσαι μόνη, επειδή δεν έχεις συναντήσει ακόμα τον σωστό, είναι η μία περίπτωση. Το να είσαι μόνη και μοναχική, επειδή κάνεις κακές επιλογές και στο τέλος λες: «Αϊ στα κομμάτια, και μόνη μου καλύτερα είμαι», είναι η άλλη περίπτωση και σίγουρα μπορείς να το αλλάξεις. Με άλλα λόγια, ο μοναχικός άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να κάνει επιλογές, που θα μπορέσουν να οδηγήσουν στο να πάψει να είναι μόνος και μοναχικός. Χρειάζεται θάρρος να κάνεις μερικές από αυτές τις επιλογές, αλλά η ανταμοιβή αξίζει.
-
Το τέλος μιας σχέσης
Ίσως να χώρισες με κάποιον. Ίσως έμεινες πρόσφατα χήρα. Ίσως να μην έχεις συναντήσει ακόμα το σωστό πρόσωπο. Όλα αυτά είναι προσωρινά και ο καλύτερος τρόπος, να τα ξεπεράσεις, είναι να βρίσκεσαι, όσο πιο συχνά μπορείς με την οικογένειά σου, με τους φίλους σου και όσους αγαπάς. Επίσης, καλό είναι να περνάς χρόνο με ανθρώπους, που σε κάνουν να γελάς, που διασκεδάζεις και που σε κάνουν να αισθάνεσαι καλά. Συνέχισε να είσαι η τέλεια μαμά, να δουλεύεις σκληρά και να κάνεις πράγματα, που αγαπάς. ΕΣΥ, με τη βοήθεια και των άλλων, μπορείς να αλλάξεις τα πράγματα προς το καλύτερο.
-
Όταν είσαι με το λάθος άτομο
Στην περίπτωση της φίλης μου, που ανέφερα πριν, ο άνδρας, με τον οποίο είναι μαζί, είναι ακατάλληλος. Η σχέση της μαζί του την κάνει δυστυχισμένη. Πώς το ξέρω; Απλό. Αν ήταν χαρούμενη στη σχέση της, όλες οι απαντήσεις στις ερωτήσεις μου θα ήταν πολύ πιο θετικές και ενθουσιώδεις. Προσωπικά, πιστεύω, ότι αν τελειώσεις μια σχέση, που σε κάνει δυστυχισμένη, η μοναξιά θα σε συνεφέρει και θα σε κάνει τελικά ευτυχισμένη. Ίσως στην αρχή να είναι δύσκολο, αλλά μπορείς, οποιαδήποτε στιγμή θελήσεις, να ανοίξεις την πόρτα, να βγεις έξω και να συναντήσεις κάποιον, που θα γεμίσει με χρώμα τη μοναξιά σου.
Στην ουσία, εκτός από τη μοναξιά, όλα τα άλλα στη ζωή είναι διαχειρίσιμα. Όλα τα προβλήματα λύνονται. Δεν βγάζεις όσα χρήματα θες; Οκ. Έχεις προβλήματα με τον πρώην σύζυγο; Οκ. Το ψυγείο σου χάλασε και οικονομικά δεν σε παίρνει να το φτιάξεις; Οκ. Ακόμα και τα προβλήματα υγείας. Όλα ξεπερνιούνται, όταν έχεις δίπλα σου ένα σύζυγο, μια καλή δουλειά, που σε ευχαριστεί, οικογένεια, φίλους, που εργάζονται προς αυτή την κατεύθυνση, ώστε να νιώθεις γεμάτη ελπίδα, έμπνευση και ευτυχία.
Η μακροχρόνια μοναξιά προέρχεται από τη χαμηλή αυτοεκτίμηση και την έλλειψη αυτοπεποίθησης, πράγμα, που το καθιστά ακόμη πιο δύσκολο να βρεθείς σε μια σωστή σχέση. Πιστεύω πραγματικά, ότι η αγάπη έρχεται σε αυτούς, που αγαπούν τον εαυτό τους και που αγαπούν και εκτιμούν τη ζωή. Ναι, η μοναξιά σε κάνει να νιώθεις κενή και λυπημένη, αλλά με, ελπίδα, πίστη, αυτοεκτίμηση και θετική ενέργεια, «ρόδα είναι και θα γυρίσει».