Είστε βιβλιόφιλοι ή αγαπάτε τη συγγραφή σε οποιαδήποτε μορφή; (μυθιστορήματος, παραμυθιού, ημερολογίου, ποίησης, λογοτεχνικής μετάφρασης, αρθρογραφίας, δοκιμίου κτλ)
Έχετε άραγε εμπειρία αντιμετώπισης από τους τρίτους της ενασχόλησής σας με έναν από τους παρακάτω τρόπους;
Α) «Τι διαβάζει και γράφει όλη την ώρα, αφού πήρε πτυχίο, τι ταλαιπωρείται»;
Β) «Αντί να κάνει κανένα γλυκό, όλο στα βιβλία είναι»
Γ) «Κρύα γυναίκα πρέπει να’ναι και ξενέρωτη. Όλο με τα βιβλία ασχολείται».
Δ) «Αντί να πάρει κανένα ρούχο, δίνει όλα της τα λεφτά στα βιβλία»
Ε) «Το χρόνο που αφιερώνει στα βιβλία και το γράψιμο, άνετα θα μπορούσε να βγάλει κανένα φράγκο παραπάνω κάνοντας κάτι άλλο».
Ο ρατσισμός προς τους βιβλιόφιλους και όσους αγαπούν αυτήν την ιερή ώρα της ημέρας που είσαι συ, το χαρτί ή ο υπολογιστής σου, το βιβλίο ή η ιδέα σου και ζητάς την «πολυτέλεια» και τη «χάρη» να δημιουργήσεις κάτι που ποτέ τους δεν θα κατανοήσουν γιατί απλά δε θέλουν να γνωρίσουν ούτε αυτό αλλά ούτε και σένα την ίδια, ίσως να είναι κάτι με το οποίο να έχεις έρθει σε επαφή. Ιδίως εάν είσαι γυναίκα, μαμά, σύζυγος και ζεις στην επαρχία.
Από πεθερικά που σε στραβοκοιτάζουν και μουρμουρίζουν, από παιδιά που έχουν μάθει ότι η μαμά είναι ένα πλάσμα που πρέπει να είναι πανταχού παρόν και δεν πρέπει να έχει χρόνο για τον εαυτό της, από τον κοινωνικό περίγυρο που θεωρεί απόλυτα φυσικό μια γυναίκα να πηγαίνει στις φιλεναδίτσες της για κουβεντούλα και να ξοδεύει χρήματα σε σχέδια νυχιών, αλλά το βιβλίο το θεωρεί πεταμένα λεφτά!
Στα παιδιά σου αξίζει να εξηγήσεις τι είναι αυτό που κάνεις και γιατί το αγαπάς. Να είσαι σίγουρη ότι θα το καταλάβουν με τον καιρό, ειδικά εάν δουν ότι κάνει τη μαμά τους χαρούμενη και της δίνει ενέργεια να αντιμετωπίσει την καθημερινότητα. Μπορείς να τους μιλάς κατά καιρούς για την πορεία της εργασίας σου, να τους διαβάσεις κάποιο απόσπασμα, να τους εξηγήσεις ότι μεταφράζοντας ένα βιβλίο είναι σαν να γνωρίζεις το συγγραφέα ως άνθρωπο, την εποχή και το σκηνικό που έζησε, να πάρεις ιδέες από τα παιδιά σου. Αξίζει!
Με τους υπόλοιπους μην ασχοληθείς καθόλου! Και όταν και εάν ποτέ αποφασίσεις να δώσεις χώρο στη ζωή σου σε έναν καινούριο άνθρωπο, να μην του δώσεις ποτέ να καταλάβει ότι σε σένα πρέπει να βρει ό,τι τον βολεύει, αλλά να σε αγαπήσει σε όλες σου τις ώρες και να χαίρεται που κάνεις κάτι που αγαπάς!
Ντόρα