Είμαι ανεξάρτητη, με χιούμορ, ενδιαφέρουσα, τρελή με την καλή έννοια πάντα και έχω καλή δουλειά, που με κρατά απασχολημένη το μεγαλύτερο μέρος της εβδομάδας. Είμαι φιλόδοξη, θέλω να ανέβω επαγγελματικά όσο πιο ψηλά γίνεται και έχω χαράξει την πορεία μου στο χώρο (θα καταλάβετε σε λίγο που θέλω να καταλήξω). Έχω καταφέρει πολλά μέχρι στιγμής. Είμαι οργανωτική, δραστήρια και με αρχηγικές τάσεις. Φαίνεται σαν να κάνω promotion τον εαυτό μου, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι.
Αν είχα μεγαλώσει στην πατρίδα μου (κατάγομαι από το Ιράν) και όχι στην Ελλάδα, ούτε σχολείο δεν θα είχα καταφέρει να πάω πόσο μάλλον να σπουδάσω και να αποκτήσω μια αξιόλογη καριέρα. Πείνασα για να φτάσω ως εδώ. Τίποτα δεν μου χαρίστηκε. Θυμάμαι να πηγαίνω σχολείο και να μην έχω γόμες και μολύβια, γιατί οι γονείς μου δεν είχαν λεφτά να μου πάρουνε.
Τα κορίτσια στην πατρίδα μου υπάρχουν μόνο για ένα λόγο, που λέγεται γάμος και αναπαραγωγή. Μετά την παιδική ηλικία, έπεται γάμος και κουτσούβελα. Ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρομαι, μιλάω, περπατάω, τρώω, μαγειρεύω (μισώ το μαγείρεμα), κάθομαι, στέκομαι πρέπει να συνάδει με τα ήθη, τα έθιμα και τις συνήθειες του τόπου μου. Αυτή η κουλτούρα δεν επιτρέπει στα κορίτσια να βγουν ραντεβού με άντρα πριν το γάμο, να πάνε σε πάρτι, να πιουν, να διασκεδάσουν και άλλα πράγματα που κάνουν όλα τα κορίτσια, που ζουν τη ζωή τους.
Από τότε που πέρασα πανεπιστήμιο, κάθε φορά που φεύγαμε διακοπές με τους δικούς μου (σπάνια δηλαδή λόγω του οικονομικού) για να πάμε στην πατρίδα τους (γιατί δική μου πατρίδα είναι η Ελλάδα και όχι το Ιράν), έπρεπε να προειδοποιήσω τις φίλες μου: «Μην εκπλαγείτε αν επιστρέψω παντρεμένη με νέο επίθετο και έγκυος ήδη στο πρώτο μου παιδί».
Πάλεψα πολύ να τελειώσω τις σπουδές μου. Δούλευα και εργαζόμουν. Οι γονείς μου εκτός του ότι ήταν φτωχοί και δεν είχαν χρήματα να με στείλουν να σπουδάσω μακριά από το σπίτι μας, ήταν και της λογικής «Τί τις θες τις σπουδές; Αφού ο προορισμός σου είναι άλλος». Όχι μόνο τελείωσα τις σπουδές μου κόντρα σε όλους, αλλά έπιασα αμέσως δουλειά, στην οποία βρίσκομαι εδώ και 10 χρόνια. Υπήρξα πεισματάρα και δεν θα άφηνα κανέναν να ορίσει τη ζωή μου. Ήθελα να είμαι ανεξάρτητη και να βγάζω τα δικά μου χρήματα, να μην εξαρτώμαι από κανέναν και να κάνω αυτό, που εγώ θέλω και μου αρέσει.
Ωστόσο αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε μια ηλικία, που η κοινωνία, αλλά και οι γονείς μου με πιέζουν να παντρευτώ. Περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, το πιστεύω κι εγώ ότι ήρθε η ώρα μου να νοικοκυρευτώ και να ψάξω ενεργά για ένα σύντροφο. Θέλω να είμαι με κάποιον που να με αγαπάει, να με προσέχει, να περνάμε καλά και να συνεννοούμαστε. Που να μπορούμε να μιλήσουμε σοβαρά, αλλά και να πάμε και για ένα καφέ ή στο λούνα παρκ ή μια ρομαντική βόλτα στην παραλία. Είμαι το είδος του ατόμου που δίνει τα πάντα σε μια σχέση και ως εκ τούτου περιμένω τα αντίστοιχα.
Αλλά, όπως λένε, η προσδοκία και η πραγματικότητα είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και είναι αρκετά διαφορετικές η μία από την άλλη. Έχω γνωρίσει πολλούς άντρες, ωστόσο τίποτα δεν προχώρησε πέρα από κάνα δυο ραντεβού για λόγους που δεν γνωρίζω. Η απογοήτευση αυξάνεται και οι γνωριμίες μειώνονται.
Η αυτοπεποίθησή μου έχει πιάσει πάτο και παραιτήθηκα. Το άφησα στη μοίρα του και ό, τι γίνει. Καθώς ο καιρός περνάει υποψιάζομαι ποια μπορεί να είναι η αιτία. Μια υπόθεση είναι ότι συντηρώ εγώ τους γονείς μου και αυτό τους ενοχλεί. Ίσως φοβούνται ότι θα φορτωθούν εξτρά ευθύνες λες και εγώ σκόπευα να τους ζητήσω το παραμικρό. Δεν έχω ανάγκη τη βοήθεια κανενός. Βγάζω τόσα όσα 3 άντρες μαζί. Σύντροφο ψάχνω, όχι κορόιδο ή αιμοδότη.
Τόσο πεζοί πια αυτοί οι άντρες σήμερα; Τόσο ρηχοί; Θέλουν εμείς οι γυναίκες να θεωρούμε τους γονείς τους γονείς μας και τους γονείς μας μόνο γονείς μας; Είναι δίκαιο αυτό; Είμαστε στον 21ο αιώνα, απαράδεκτο να υπάρχει μια τόσο ρηχή νοοτροπία. Στην τελική με μεγάλωσαν με τόσες θυσίες, το ελάχιστο που τους οφείλω είναι να τους βοηθήσω. Τί θέλουν πια; Μια γυναίκα ανεξάρτητη και με αυτοπεποίθηση, που αγαπά τον εαυτό της ή μια υπηρέτρια να τους μαγειρεύει όλη μέρα, να σκουπίζει, να σιδερώνει και να μεγαλώνει τα παιδιά τους;
Υπάρχουν πολλές αγγελίες, που ψάχνουν για υπηρέτρια. Τουλάχιστον εκεί θα παίρνω και έναν μισθό. Είμαι ευχαριστημένη όπως είμαι. Ζητείται σύντροφος και όχι τυχοδιώκτης ή χρυσοθήρας.
Πηγή: akkarbakkar.com