Το να λες ότι μία γυναίκα δεν έχει βιαστεί, επειδή δεν ούρλιαξε αρκετά, είναι ένα βαθύτατα στρεβλωμένο επιχείρημα, αλλά η υπόθεση της Ιταλίας δεν αποτελεί σπάνια περίπτωση. Οι γυναίκες υποτίθεται ότι ΠΡΕΠΕΙ να αντισταθούν, και άπαξ και δεν το κάνουν, οι ιστορίες τους αμφισβητούνται και δυσφημίζονται – πολλές φορές, μάλιστα, από τους ίδιους τους ανθρώπους και τα ίδια συστήματα που υπάρχουν για να τις προστατεύσουν!
Αλλά μία νέα σουηδική μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Acta Obstetrici a et Gynecologica Scandinavica, έφερε στο φως εκπληκτικά ευρήματα. Μεταξύ άλλων, αναφέρει πόσο »φυσιολογικό» είναι για τα θύματα μίας σεξουαλικής επίθεσης να βιώσουν προσωρινή παράλυση, η οποία τις εμποδίζει να αντισταθούν ή να ουρλιάξουν. Οι ερευνητές μίλησαν σε περίπου 300 γυναίκες που επισκέφθηκαν κλινική αμβλώσεων στη Στοκχόλμη, οι οποίες είχαν βιαστεί πρόσφατα ή τους είχε γίνει απόπειρα. Το 70% των γυναικών δήλωσαν ότι έμεναν «στήλη άλατος», ή βίωναν ακούσια παράλυση κατά τη διάρκεια της επίθεσης.
Σχεδόν το 50% ανέφερε ακραία παράλυση, τόσο σφοδρή, που θα μπορούσε να θεωρεί ως κατατονική. «Στην πραγματικότητα, επιβεβαιώνεται πως ένας σημαντικός αριθμός γυναικών που βιώνει μία σεξουαλική επίθεση, δεν ανταποκρίνεται σε αυτό που θεωρούμε ως το τυπικό μοτίβο «πάλης». Αντιδρούν με παγωμάρα», δήλωσε η Laura Palumbo, διευθύντρια επικοινωνιών του Εθνικού Κέντρου Σεξουαλικής Βίας. Η Palumbo, η οποία δε συμμετείχε στη μελέτη, δήλωσε, επίσης, ότι τα ευρήματα επιβεβαιώνουν πόσο περίπλοκη είναι η νευροβιολογία του τραύματος, και ότι οι απαντήσεις δεν είναι όλες «άσπρο και μαύρο».
Το φαινόμενο «στήλη άλατος» θεωρείται ένας εξελικτικός αμυντικός μηχανισμός στα ζώα. Όταν δεν μπορούν να πολεμήσουν – και όταν δεν έχουν άλλους πόρους να αμυνθούν – το σώμα τους «παγώνει».
Οι γυναίκες που μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους από τις σεξουαλικές τους επιθέσεις, έχουν βρει λέξεις για να περιγράψουν αυτό το συναίσθημα: «Όταν άρχισε να βγάζει το παντελόνι και το εσώρουχό του, ένιωσα το σώμα μου να παγώνει», αναφέρει η συγγραφέας Jackie Hong. «Εκείνη τη στιγμή, το μυαλό μου κατακλύστηκε από εκατομμύρια σκέψεις, αμέσως μετά σταμάτησε να λειτουργεί και άρχισε να ταξιδεύει κάπου αλλού, κάπου ασφαλή, ενώ ο βιαστής μου με ξάπλωνε στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου του». Άλλες μαρτυρίες περιγράφουν τη ντροπή που αισθάνονται αυτές οι γυναίκες μετά από αυτό το γεγονός, «Ένιωθα ηλίθια που καθόμουν έτσι και δεν ξέφυγα νωρίτερα,» έγραψε ένα άλλο θύμα.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν, επίσης, ότι τα θύματα που υπέστησαν παράλυση στη διάρκεια της επίθεσης, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για μετατραυματικές διαταραχές άγχους και κατάθλιψης. Οι λόγοι πίσω από αυτή τη σύνδεση δεν είναι πλήρως κατανοητοί. Παρ’ όλα αυτά, η «στήλη άλατος», η κατάθλιψη και το μετατραυματικό στρες, έχουν όλα ισχυρό νευροβιολογικό υπόβαθρο.
Η Palumbo αναφέρει, επιπλέον, πως τα άτομα που εργάζονται με θύματα σεξουαλικής βίας φαίνεται να έχουν κάποια ιδέα για την παράλυση, αλλά η νέα αυτή μελέτη δείχνει, στην ουσία, πόσο διαδεδομένο είναι αυτό το φαινόμενο. Ελπίζει ότι μελλοντικά, η έρευνα θα επεκταθεί και σε άντρες, που έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής επίθεσης. (Η συγκεκριμένη έρευνα περιοριζόταν στις γυναίκες, επειδή η κλινική εξυπηρετούσε μόνο γυναίκες ασθενείς κατά τη διάρκεια της μελέτης, όχι επειδή οι συγγραφείς της υποθέτουν ότι η προσωρινή παράλυση είναι κατά κάποιο τρόπο μια εγγενώς γυναικεία απάντηση στο τραύμα και στην επίθεση).
Επομένως, όταν το άτομο παραλύει και οι αντιδράσεις του έχουν το πάνω χέρι, δεν είναι θέμα επιλογής. Για όσους εργάζονται στον ιατρικό τομέα, το φαινόμενο αυτό είναι μια απίστευτα πολύτιμη πληροφορία, ειδικότερα δε όταν παρεμβαίνουν αστυνομικοί, δικαστές και δικηγόροι. «Κυρίως όμως, είναι, επίσης, σημαντικό για όλους εμάς που ερχόμαστε σε επαφή με θύματα σεξουαλικής επίθεσης σε καθημερινή βάση», κλείνει η Palumbo.
Πηγή: huffingtonpost.com