Εκείνη και εγώ είμαστε τα άκρα αντίθετα. Θα ξοδέψει μια περιουσία σε ρούχα, ενώ εγώ θα κάνω οικονομία. Ξέρω ότι με κοιτά υποτιμητικά και της πήρε καιρό να με αποδεχτεί. Η αρχή έγινε όταν η μεγαλύτερη της αδερφή, είπε στον γιό της ότι θα έπρεπε να αρχίσει να με αποκαλεί θεία.
Ποτέ δεν ένιωσα ότι με συμπαθεί. Πάντα βρίσκει δικαιολογίες για να μην έρχεται σπίτι και αν δεν ήταν ο σύντροφος μου ο αδερφός της, αμφιβάλλω αν θα ερχόταν και στο γάμο.
Νιώθω ότι έχω φτάσει στα όρια μου. Έκανα ότι μπορούσα για να την πλησιάσω, αλλά δεν φαίνεται να την συγκινεί κάτι από αυτά. Δεν έχω δεί τον ανηψιό μου (το γιό της δηλαδή) από τα Χριστούγεννα, ενώ η υπόλοιπη οικογένεια έχει συναντηθεί αρκετές φορές. Του στέλνω δώρα, μέσω των παππούδων του.
Δεν ξέρω για ποιό λόγο δεν με συμπαθεί. Ίσως να μην είμαι τόσο φινετσάτη όσο εκείνη, γιατί δεν έχουμε την ίδια οικονομική κατάσταση, το προσπάθησα όμως πάρα πολύ, γι’ αυτό και στεναχωριέμαι.
Μήπως θα ήταν καλύτερο να σταματήσω να προσπαθώ και να αποδεχτώ ότι θα βλέπω τον ανηψιό μου, αραιά και πού;
Ράνια
Θέλεις να μοιραστείς ανώνυμα τη δική σου ιστορία;
Τη περιμένουμε στο info@singlewoman.gr