Ας το παραδεχτούμε, ο έρωτας δεν είναι τυφλός…
Μια φορά και έναν καιρό, αρρώστησα σοβαρά, έπρεπε να μείνω στο κρεβάτι και πήρα πάρα πολλά κιλά εξαιτίας της φαρμακευτικής μου αγωγής. Ακόμα πιο συγκεκριμένα, πήρα σχεδόν 40 κιλά. Με τον καιρό τα έχασα και οι άντρες ξεκίνησαν να με βλέπουν με διαφορετικό μάτι, ενώ γενικότερα ο κόσμος μου φερόταν καλύτερα σε σχέση με πριν, που δεν είχα ένα φυσιολογικό βάρος. Είναι η κλασσική ιστορία όπου το χοντρό κορίτσι, αδυνάτισε. Θα έπρεπε να είμαι χαρούμενη, σωστά;
Μάλλον όχι…
Παρόλο που έχασα πολλά κιλά, η συμπεριφορά που είχα αναπτύξει όταν ήμουν υπέρβαρη δεν χάθηκε και γενικότερα δεν το ξεπέρασα ποτέ.
Βλέπεις, ακόμα και αν είχα αυτοπεποίθηση όταν ήμουν πολλά κιλά, όσο έπαιρνα βάρος έβλεπα διαφορετικά τους ανθρώπους. Η αυτοπεποίθηση σου δυστυχώς πέφτει κατακόρυφα γιατί πολύ απλά οι περισσότεροι θα κάνουν ότι μπορούν, για να νιώσεις άσχημα.
Όταν ήμουν «γεμάτη», οι άντρες με αγνοούσαν και με προσέβαλλαν, σαν να ήμουν γυναίκα δεύτερης κατηγορίας. Μου έλεγαν ότι δεν αξίζω και άκουγα το κλασσικό, «χάσε βάρος και έλα να το ξανασυζητήσουμε». Αρκετοί δεν ήθελαν να κάνουμε καν παρέα εξαιτίας των κιλών μου.
Όταν έχεις παραπανίσια κιλά, καταλαβαίνεις ότι ο κόσμος ενδιαφέρεται περισσότερο για την εξωτερική εμφάνιση παρά για αυτό που είσαι στην πραγματικότητα. Αυτό το συναίσθημα το αποκαλώ «το παχουλό κορίτσι μέσα μου» και σίγουρα έχει να πεί πολλά τώρα που έχω αδυνατίσει.
Όταν πλέον κάποιος θα με πλησιάσει «το παχουλό κορίτσι μέσα μου» θα μου θυμίσει ότι με πλησιάζει μόνο για την εμφάνιση μου, γιατί είναι πολύ ρηχός να αντιληφθεί το χαρακτήρα μου. Σε περίπτωση που είχα περισσότερα κιλά, θα μου έλεγε απλά πόσο άσχημη είμαι και δεν θα με πρόσεχε καν.
Νιώθω άσχημα και μόνο με αυτή τη σκέψη. Γιατί; Γιατί καταλαβαίνω ότι «το παχουλό κορίτσι μέσα μου» έχει δίκιο. Είναι ολοφάνερο ότι με πλησιάζουν για την εξωτερική μου εμφάνιση και με πληγώνει το γεγονός, ότι θα με απέρριπταν στο παρελθόν.
Με άλλα λόγια νιώθω κακία απέναντι τους. Χρειάστηκε αρκετά σκληρή δουλειά για να χάσω βάρος και τώρα πλέον ο κόσμος, ξαφνικά επιλέγει να με γνωρίσει και να περάσει χρόνο μαζί μου. Ξαφνικά αξίζω και φαίνομαι μέσα στο χώρο. Θα πρέπει λοιπόν να ξεχάσω ως δια μαγείας, όλη την κακοποίηση και την εγκατάλειψη που ένιωσα όταν ήμουν άρρωστη, σωστά;
Δυστυχώς όμως δεν πάνε έτσι τα πράγματα.
«Το παχουλό κορίτσι μέσα μου» μου θυμίζει καθημερινά πόσο άσχημα μου φερόταν ο κόσμος, όταν ήμουν πιο γεμάτη. Με κάνει να νιώθω θυμωμένη με τους ανθρώπους, ακόμα και εκείνους που δεν γνωρίζω. Με κάνει να αναρωτιέμαι τι θέλουν πραγματικά από εμένα. Την εμφάνιση μου; Σεξ; Χρήματα; Σίγουρα δεν θέλουν να με γνωρίσουν καλύτερα. Ακόμα και άντρες με αδιάφορη εμφάνιση, μου γύρισαν την πλάτη, όταν είχα περισσότερα κιλά. Πως μπορώ λοιπόν να ξεχάσω και να τους πιστέψω;
Είτε το θέλω είτε όχι, η εμπειρία μου με κάνει να μην θέλω να κάνω σχέση. Θα το ήθελα αλλά ζω με το φόβο ότι όποιος είναι κοντά μου θα με χωρίσει σε περίπτωση που αρρωστήσω ή παχύνω. Προσπαθώ να σκέφτομαι ότι η αγάπη είναι ανιδιοτελής και πως δεν εξαρτάται από το μέγεθος μου.
Ας το παραδεχτούμε, η αγάπη δεν είναι τυφλή και ειλικρινά όταν είχα πάρα πολλά να δώσω, αγάπη, αφοσίωση δεν τα ήθελε κανείς εξαιτίας των κιλών μου. Γιατί λοιπόν να θέλω πλέον κάποιον, που στο παρελθόν με απέρριψε εξαιτίας της εμφάνισης μου;
Πηγή: http://www.yourtango.com/