Ήμουν 21 ετών, όταν ερωτεύτηκα έναν τύπο από το πανεπιστήμιο. Ήταν στην ίδια σχολή με μένα. Αρχικά, ήταν απλά φίλος, αλλά τον ερωτεύτηκα και έβλεπα παρόμοια συναισθήματα και από τη μεριά του. Η σχέση μας συνεχίστηκε και αρχίσαμε να το βλέπουμε πιο σοβαρά. Οι οικογένειές μας ήταν ενθουσιασμένες, μόνο που έπρεπε να χωριστούμε, γιατί οι δουλειές μας ήταν σε διαφορετικές πόλεις.
Μετά από 2 – 3 χρόνια, άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα σύννεφα. Εξακολουθούσαμε να αισθανόμαστε έντονα συναισθήματα ο ένας για τον άλλο, γι’ αυτό και αποφασίσαμε να μην αφήσουμε τίποτα να χαλάσει τη σχέση μας. Μια μέρα καυγαδίσαμε εξαιτίας ενός μικρού λάθους που έκανα. Με έκανε να νιώσω πολύ άσχημα και με χώρισε και από πάνω.
Προσπάθησα να τον πείσω, αλλά με αγνοούσε εντελώς. Μετά από ένα χρόνο χωριστά, βρήκα τελικά την ευκαιρία να του μιλήσω. Μου είπε ότι είχε παντρευτεί άλλη. Η αγάπη μου γι’ αυτόν ήταν τόσο δυνατή, που δεν μπορούσα να μείνω μακριά του. Από τότε έχουν περάσει 5 χρόνια. Λέει ότι με αγαπάει. Είμαστε ένα, αλλά δεν μπορεί να χωρίσει για να με παντρευτεί.
Μου ζήτησε πριν λίγο καιρό να προχωρήσω στη ζωή μου. Αγαπάει τη γυναίκα του και παρόλο, που είχε πολλές ευκαιρίες να πάρει διαζύγιο, την ικέτευε κάθε φορά και την παρακαλούσε να παραμείνει στη ζωή του, παρόλο που δεν ταιριάζουν.
Του έχω δώσει 10 χρόνια απ’ τη ζωή μου. Δεν μου είναι εύκολο να τον αφήσω να φύγει, μιας και έχει δεχτεί όλα μου τα ελαττώματα. Τον αγαπώ με όλη μου την καρδιά, αλλά σήμερα είμαι σε τέτοια κατάσταση, που μου φαίνεται ευκολότερο να πεθάνω παρά να τον αφήσω να φύγει. Στην ουσία, τα τελευταία 3 χρόνια διατηρεί ταυτόχρονη σχέση με τη γυναίκα του και με μένα.
Παίζει και με τις δυο μας και εξακολουθεί να φορά το ευτυχισμένο του «προσωπείο» και να μη λυπάται, ούτε να μετανιώνει για τίποτα. Τί μου επιφυλάσσει άραγε η μοίρα;
Γωγώ