Η ξαδέρφη μου και εγώ μεγαλώσαμε πολύ κοντά η μία με την άλλη, μιας και καμία από μας δεν είχε αδέρφια. Μαζί διακοπές, μαζί στο εξωτερικό με τις οικογένειές μας, μαζί παντού…
Μεγαλώνοντας, απομακρυνθήκαμε λίγο η μία από την άλλη, έχουμε όμως άριστες σχέσεις. Σχεδιάζει σιγά σιγά να ανοίξει το δικό της σπιτικό. Την επόμενη άνοιξη παντρεύεται με τον σύντροφό της. Με πληροφόρησε, ότι ο σύντροφός μου και οι σύντροφοι των άλλων ξαδέρφων μας, δεν θα προσκληθούν στο γάμο.
Νιώθω θυμωμένη και πληγωμένη. Ζω μαζί με το σύντροφό μου και τον αγαπώ πολύ. Κάνουμε όνειρα για το μέλλον μας και ελπίζουμε να παντρευτούμε κάποια στιγμή. Η ξαδέρφη μου, μού είπε, ότι έχει να κάνει με το μέγεθος του χώρου και το κόστος, αλλά και οι δύο οικονομικά είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Έχουν πολύ καλές δουλειές και πληρώνονται εξίσου καλά. Οι φίλοι του ζευγαριού, όμως, θα προσκληθούν με τους/τις συντρόφους τους!
Αισθάνομαι, ότι αντιμετωπίζει εμένα και τα ξαδέρφια μας, λες και είμαστε παιδιά. Το προσκλητήριο του γάμου της περιελάμβανε τους γονείς μου και εμένα! Είμαι σχεδόν 30 και ντρέπομαι να πάω με τους γονείς μου στο γάμο και όχι με το σύντροφό μου! Πώς μπορώ να της το πω με τρόπο χωρίς να την προσβάλλω ή να χαλάσω την σχέση μας;
Τζίνα