Η ζωή είναι δύσκολη για όλους. Αλλά, είναι ακόμα πιο δύσκολη, για κάποιον που είναι τρανσέξουαλ. Είμαι ένας από τους χιλιάδες, που η ζωή τους έγινε χειρότερη, από τότε που το αποκάλυψα.
Και, ενώ όσα πέρασα, έφεραν στην επιφάνεια τον καλύτερο εαυτό μου, σε άλλους έβγαλε τον χειρότερο. Το ταξίδι αυτό με έκανε καλύτερο άνθρωπο. Ήταν ένας δρόμος, στον οποίο θα βάδιζα διαφορετικά, εάν η παιδική μου ηλικία ήταν διαφορετική. Όλα θα ήταν διαφορετικά για μένα, εάν έλεγα ότι ήμουν τρανσέξουαλ στη διάρκεια της παιδικής μου ηλικίας, στη δεκαετία του 1990 και στις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Η παιδική μου ηλικία ήταν, σχετικά, φυσιολογική. Δεν είχα καταλάβει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ήμουν μία νεαρή κοπέλα, που είχε πάθος με τον αθλητισμό. Στην ηλικία των 4 ετών, η οικογένειά μου πρόσθεσε ένα νέο μέλος στην οικογένειά μας, την μικρότερη αδερφή μου. Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι, θα γίνω ένας προστατευτικός μεγάλος αδερφός. Σημειωτέον, ήμουν μόνο 4 χρονών.
Στο μυαλό μου, είχα τη νοοτροπία ενός τυπικού αγοριού. Τις περισσότερες φορές, δεν μου έλεγε κανείς τίποτα, ούτε παρατηρούσε τίποτα ύποπτο στο να «είμαι αγόρι», μέχρι που η αδελφή μου μεγάλωσε αρκετά, ώστε να φοράει φορέματα.
Μέχρι και τότε, εξακολουθούσα να μην καταλαβαίνω πλήρως ότι ήμουν αγόρι. Δεν είπα ποτέ το παραμικρό, για το τί ένιωθα. Είχα την αίσθηση ότι δεν ήταν κάτι για το οποίο έπρεπε να μιλήσω, μέχρι που οι ορμόνες της εφηβείας έκαναν την εμφάνισή τους και στην νεαρή ηλικία των 10, δεν μπορούσα να αγνοήσω, πλέον, αυτές τις ορμές. Ήμουν τρομοκρατημένος από τα ίδια μου τα συναισθήματα.
Ήθελα όσο τίποτα άλλο, να πω στη μητέρα μου ότι ήμουν ο γιος της και όχι η κόρη της. Αντίθετα, μου έλεγαν ότι ήμουν γυναίκα. Κορίτσι. Κάτι που δεν πίστευα ότι ήμουν. Και πάλι, δεν είπα τίποτα. Ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου λυπάται, που δεν άνοιξα το στόμα μου πριν το θάνατο της μητέρας μου. Το άλλο κομμάτι μου, σκεφτόταν τις συνέπειες, εάν άνοιγα το στόμα μου.
Όταν η θεία μου πέθανε το 2015, όλα άλλαξαν. Ή θα αυτοκτονούσα, επειδή δεν ήμουν ευτυχισμένος ή θα έψαχνα τί μου συμβαίνει.
Ένας φίλος και καθηγητής ήταν ο πρώτος άνθρωπος που με βοήθησε πραγματικά. Μου είπε για ένα μέρος όπου θα μπορούσαν να με βοηθήσουν. Έτσι πήγα. Συνάντησα κάποιον, ο οποίος ήταν τρανσέξουαλ. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι ήταν τρανσέξουαλ, ενώ περπατούσε στο δρόμο. Ήταν η μέρα που συνειδητοποίησα, επιτέλους ποιος ήμουν.
Την επόμενη μέρα, ξαναπήγα στον καθηγητή μου και του αποκάλυψα ότι, τελικά, ήξερα ποιος ήμουν. Σε αυτόν τον άνθρωπο οφείλω το γεγονός ότι είμαι ακόμα ζωντανός.
Σήμερα, είμαι σε ένα σημείο, όπου είμαι πραγματικά ικανοποιημένος από το ποιος είμαι. Και, ξέρω ότι πιθανότατα θα ήμουν νεκρός, αν δεν ζητούσα βοήθεια για την κρίση ταυτότητας που πέρασα.
Δύο χρόνια μετά τη συνάντηση με τον καθηγητή που έσωσε τη ζωή μου, έκανα τα καλύτερο που μπορούσα με τα λίγα χρήματα που είχα. Η μετάβαση είναι διαφορετική για όλους, και για μένα η μετάβαση στην πόλη που ζω σήμερα, δεν ήταν και πολύ ασφαλής.
Τα τελευταία δύο χρόνια ήταν πολύ δύσκολα. Έχασα φίλους και οικογένεια, επειδή ήθελα να ζήσω τη ζωή μου, με τον τρόπο που ήθελα. Αλλά τώρα ξαναβρίσκω σιγά-σιγά τον εαυτό μου. Όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούσα να ευχαριστήσω τους πάντες και ήμουν δυστυχισμένος. Τώρα είμαι ευτυχισμένος, έχοντας χάσει τους πάντες.
Αλλά, έχω φτάσει, πλέον, σε ένα σημείο της ζωής μου, που δεν με νοιάζει πια, γιατί είτε θα πέθαινα δυστυχισμένος, είτε θα ζούσα ευτυχισμένος – επέλεξα το τελευταίο, έστω κι αν σήμαινε ότι θα χάσω αυτά που αγαπώ. Οι πράξεις μιλούν πιο δυνατά από τα λόγια, και οι δικές τους είπαν πολλά.
Το να ξεφύγω από την άρνηση, ήταν η καλύτερη απόφαση που πήρα. Είμαι άνετα με το να είμαι ο εαυτός μου. Όταν είμαι εγώ, είμαι αυθεντικός. Οι σκέψεις μου είναι διαφορετικές από πριν. Αυτά που λένε οι άλλοι δεν με ενοχλούν, γιατί είναι μόνο η άποψή τους. Δεν τα παίρνω, πλέον, κατάκαρδα, όπως πριν.
Το ταξίδι για την αναζήτηση του εαυτού μου δεν ήταν εύκολο. Εκείνοι που με αγαπούσαν, μου έδιναν δύναμη να συνεχίσω. Οι περισσότεροι άνθρωποι με δεχόντουσαν για κάτι που δεν ήμουν, αλλά το πιο λυπηρό είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς ήταν από την οικογένειά μου. Η οικογένεια σου δεν θα είναι πάντα εκεί για σένα και αυτό ήταν δύσκολο για μένα να το καταπιώ.
Όταν συστήνομαι ως τρανσέξουαλ, είμαι αληθινός απέναντι στον εαυτό μου. Όταν είμαι ο εαυτός μου, η αίσθηση της ελευθερίας με γεμίζει.
Το να αποκαλύπτεις τις σεξουαλικές σου προτιμήσεις είναι σίγουρα, τρομακτικό. Αλλά, τώρα ξέρω ότι είναι εντάξει, ακόμα και αν οι άλλοι δεν είναι. Γιατί, δεν με νοιάζει πλέον. Θα είμαι αυτός που είμαι και σ’ όποιον αρέσω!
Πηγή: yourtango.com