Τα μάτια σου δακρύζουν και θες να φύγεις μακρυά. Ξεκινάς να κοιτάς αλλού και το στομάχι σου αρχίζει να γίνεται κόμπος.Νιώθεις άρρωστη όταν ακούς ιστορίες εκτρώσεων από γυναίκες, που όταν πραγματοποιήθηκαν είχαν θεωρηθεί παράνομες.
Στη μία περίπτωση η γυναίκα είχε βιαστεί και ικέτευε να την αφήσουν να ρίξει το μωρό. Η διαδικασία σχεδόν κόντεψε να την σκοτώσει και από τότε δεν μπόρεσε να ξανακάνει παιδιά. Σε μία άλλη περίπτωση αρνήθηκαν να χορηγήσουν αναισθησία και της απαγόρεψαν να φωνάξει από τον πόνο. «Θα σε ακούσουν» της είπε ο χειρούργος και ήταν ο ίδιος που την κακοποίησε σεξουαλικά τη στιγμή που αιμορραγούσε, μετά το χειρουργείο.
Η ταινία δημιουργήθηκε από το «The Scene» και διηγείται ιστορίες γυναικών στην Αμερική που έκαναν έκτρωση πριν το 1973 αφού μετά το 1973 η έκτρωση αναγνωρίστηκε νομικά και έδωσε στις γυναίκες την δυνατότητα της επιλογής.
Η Jane έκανε έκτρωση το 1968. Την βίασαν τον τελευταίο χρόνο που βρισκόταν στο Πανεπιστήμιο και ξύπνησε στα χέρια ενός άντρα, ο οποίος της είπε πως αν φώναζε για βοήθεια θα την σκότωνε. Ικέτευε να κάνει έκτρωση διότι δεν ήθελε να μεγαλώσει το παιδί του βιαστή της. Είπε στο νοσοκομείο ότι αν δεν έκανε την επέμβαση, θα αυτοκτονούσε. Αρνήθηκαν να το κάνουν και η ίδια απευθύνθηκε σε ένα νοσοκομείο, που τις έκανε παράνομα. Παραλίγο να πεθάνει.
Τρείς μέρες μετά πονούσε ακόμα. Ο πόνος δεν έλεγε να φύγει και γινόταν ολοένα και πιο έντονος, παρόλο που την είχαν διαβεβαιώσει για το αντίθετο.
Οι γυναίκες που βρισκόντουσαν σε παρόμοιες καταστάσεις δεν μπορούσαν να πάνε μόνες τους στα επείγοντα. Η ντροπή και το στίγμα της έκτρωσης ήταν πολύ μεγαλύτερα από την ίδια την επέμβαση. » Ο βιασμός ήταν κάτι τραγικό, αλλά η έκτρωση με έκανε να ντρέπομαι», είπε η Jane. Μετά από λίγο δεν είχε άλλη επιλογή και έπρεπε να πάει στο νοσοκομείο. Ο γιατρός της είχε αφήσει μέσα κομμάτια από ιστό που έπρεπε να είχαν αφαιρεθεί και της προκάλεσε μόλυνση σε όλο της το σώμα. Υπέφερε από περιτονίτιδα και ήταν στο νοσοκομείο για δύο εβδομάδες. Ο γιατρός της είπε ότι αν είχε αργήσει να πάει στο νοσοκομείο, θα είχε πεθάνει. Ο ίδιος γιατρός ήταν και αυτός που κάλεσε την αστυνομία.
«Βρισκόμουν στο χειρουργικό τραπέζι με τα πόδια μου ανοιχτά και είχα από πάνω μου έναν άντρα να με σκαλίζει. Θυμάμαι ότι άφησα το σώμα μου. Δεν φώναξα αλλά νομίζω ότι παρατηρούσα το σώμα μου σαν αν είχα βγεί από αυτό», λέει ενώ αναφέρει ανέφερε ότι ο πόνος ήταν ανυπόφορος.
Όταν τελείωσε το χειρουργείο ο γιατρός της έκανε κήρυγμα. Της είπε ότι δεν έπρεπε να αφήσει κανένα αγόρι να την ξανακουμπήσει και πως ήταν ιδιαίτερα σημαντικό αν ήθελε να παραμείνει «αγνή». Της έδειξε συγκεκριμένα το νεκρό έμβρυο που είχε αφαιρέσει. «Σε εκείνο το σημείο λοιπόν ξεκίνησε να ασελγεί επάνω μου. Ήμουν γεμάτη αίματα και δεν μπορούσα να φωνάξω για βοήθεια».
Όταν ο γιατρός κάλεσε την αστυνομία, ξεκίνησαν να την ρωτάνε διάφορα. Και πάλι τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά. » Κόντεψε να με σκοτώσει, οπότε δεν ήξερα αν έπρεπε να δώσω τα στοιχεία του. Από την άλλη ήθελα να κάνω έκτρωση και δεν ήθελα να τον δω να μπαίνει στη φυλακή. Εξάλλου μου έκανε χάρη».
Η Dr Samuels ήταν γιατρός στο Brooklyn το 1965. Είδε πάρα πολλές περιπτώσεις παρόμοιες με της Jane και θεωρεί ότι η Jane είχε σταθεί ιδιαίτερα τυχερή. Θυμάται μια γυναίκα που είχε μπεί στα επείγοντα επειδή προσπάθησε να κάνει παράνομη έκτρωση. Η διαδικασία είχε κάνει διάτρηση στη μήτρα και στο έντερο της. Όταν έφτασε στο νοσοκομείο είχε πάθει σηπτικό σοκ και πέθανε.
Κάθε μέρα και μια διαφορετική ιστορία. Σε μια άλλη περίπτωση μία γυναίκα ήθελε να κάνει έκτρωση γιατί δεν άντεχε οικονομικά να μεγαλώσει άλλο ένα παιδί. Εκείνη και ο σύζυγος της πάλευαν ήδη να μεγαλώσουν τα δύο τους παιδιά, οπότε ένα τρίτο θα ήταν πολύ μεγάλο βάρος. Αυτή τη φορά η συγκεκριμένη είχε πάθει τέτανο και πέθανε.
H Dr Samuels είδε τρείς ακόμα θανάτους εξαιτίας των εκτρώσεων κατά τη θητεία της στο νοσοκομείο. Όλες οι ιστορίες ήταν τρομακτικές. Μένουν στο μυαλό μου και με κάνουν να συνειδητοποιώ ότι αυτές οι γυναίκες έπρεπε να έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν. Το πιο τρομακτικό από όλα, που είναι και ο σκοπός της ταινίας, είναι ότι μετά από 50 χρόνια υπάρχει ο φόβος ότι η τωρινή κυβέρνηση της Αμερικής, μπορεί να ξανακάνει παράνομες τις εκτρώσεις.
Το 2012 υπήρξαν 4 θάνατοι από εκτρώσεις στις Η.Π.Α.. Το 1965 υπήρχαν 3 θάνατοι ανά λίγους μήνες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν ο νόμος περάσει και το δικαίωμα της επιλογής αφαιρεθεί, οι γυναίκες δεν θα σταματήσουν να προχωρούν σε εκτρώσεις οπότε οι θάνατοι θα αυξηθούν ξανά και σε δραματικό βαθμό.
Πηγή: http://www.mamamia.com.au/