Singlewoman team
Είναι εφτάμιση το πρωί και κατευθύνομαι με αργό και βαριεστημένο βήμα προς το γυμναστήριο της γειτονιάς ενώ τα καφέ στον κουκακιώτικο πεζόδρομο πασχίζουν να ξυπνήσουν μαζί με εμένα. Όσο περιμένω τον γυμναστή μου να φτάσει για να ανοίξει την πόρτα και να ξεκινήσει η ώρα του πόνου, προσέχω μερικά φυλλάδια στην είσοδο με ωραία γραμματοσειρά... Πιο πολύ