Αν ένας άντρας τρανς βαφτεί, σημαίνει ότι δεν είναι πραγματικός άντρας για μερικούς και πως θα πρέπει να κάνει αλλαγή φύλου, για κάποιους άλλους. ‘Ενα από τα πιο συνηθισμένα σχόλια που θα λάβει κάποιος από ένα cisgender άτομο είναι πως δεν μοιάζει με τρανς και αυτό για εκείνους θεωρείται κολακευτικό. Κατάλαβα ότι ήμουν τρανς όταν ήμουν σχεδόν 20 ετών, αλλά ακόμα και σήμερα έχω προκαταλήψεις για την ομορφιά, που με ακολουθούν από παιδί. Σαν ενήλικας, βίωσα αρκετά πρότυπα που με πλήγωσαν και μύθους είτε από άτομα, που είτε βίωναν το ίδιο, είτε το έβλεπαν μόνο εξωτερικά.
Το να μάθεις να αποδέχεσαι τον εαυτό σου όταν είσαι τρανς, μπορεί να είναι ένα από τα πιο δύσκολα εμπόδια που θα χρειαστεί να ξεπεράσεις. Αλλά δεν είμαστε μόνοι και οταν γνωρίζεις ότι υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι, που έχουν βιώσει ακριβώς τις ίδιες δυσκολίες με εσένα, μπορεί να καταλάβεις ότι άξιζε το δύσκολο ταξίδι που επέλεξες να κάνεις.
Οι παρακάτω ανθρώποι μας μίλησαν για το πως διαχειρίστηκαν συγκεκριμένες προκαταλήψεις και μύθους και πως μπόρεσαν να διαμορφώσουν τις ζωές τους προς το καλύτερο:
Emmett Scout
Ο Scout δήλωσε ότι, «προσπάθησα να δοκιμάσω διάφορα πρότυπα ομορφιάς που ακολουθούσαν οι γυναίκες, αλλά δεν μπορούσα να ταυτιστώ. Πίστευα ότι οι τρίχες στο πρόσωπο ήταν αντιαισθητικές (τουλάχιστον σε μένα) και πως ποτέ δεν θα μπορούσα να νιώσω όμορφος ότι και αν φορούσα. Με είχαν μεγαλώσει με την ιδέα ότι είναι αηδιαστικό να προσπαθώ να μοιάσω σε έναν άντρα εκεί έξω».
Kelly Haworth
H Haworth ανακάλυψε αυτό που πραγματικά ήταν στην ηλικία των 20, όταν έγινε μητέρα. Εξηγεί ότι έπρεπε να διαχειριστεί τα αρνητικά σχόλια για τα κοντά της μαλλιά, όταν προσδιόριζε τον εαυτό της σαν γυναίκα, καθώς δεν ήταν λογικό μια κοπέλα να θέλει να έχει κοντά μαλλιά. Τώρα που προσπαθεί να δείχνει το αντίθετο έχει ακριβώς τα αντίθετα προβλήματα. «Νιώθω σαν ένας άντρας μέσα σε φουστάνι (ξέρω ότι ακούγεται απαίσιο) γιατί δεν μπορώ να αποδεχτώ ότι μπορώ να είμαι ο εαυτός μου και να φορέσω ένα γυναικείο ρούχο παράλληλα, αν το θελήσω. Είναι ακόμα πιο δύσκολο με το μακιγιάζ», αν θέλω να φορέσω θα πρέπει να πείσω τον εαυτό μου ότι είμαι εντάξει με αυτό.
Theo Jane Graham
Ο Graham αναφέρει ότι πριν αποκαλύψει ότι είναι τρανς, ήξερε ότι του άρεσε το μακιγιάζ και τα φορέματα σε ορισμένες περιπτώσεις, ενώ γνώριζε ότι θα ενοχλούσε την κοινωνία με τις συνήθειες του.
David
Ο David θέλει να τον αποκαλούν μόνο με το μικρό του όνομα. Η μεγαλύτερη πίεση προήλθε από τη μητέρα του η οποία τον πίεζε να βάψει τα μαλλιά του ενώ παράλληλα δεν τον άφηνε να τα κόψει πιο κοντά. Η ίδια τον παρότρυνε να επισκεφθεί ένα γυμναστήριο στα 16 του, με το πρόσχημα ότι είχε αρχίσει να χάνει τη φιγούρα του. Στο λύκειο του έλεγε ότι θα έπρεπε να ντύνεται πιο όμορφα για να βρεί κάποιο αγόρι, ώστε να του διατηρήσει το ενδιαφέρον. Ακόμα και τώρα μετά από χρόνια περνάει δύσκολα μαζί της, καθώς η μητέρα του θεωρεί, ότι ενώ έχει επιλέξει να ζεί σαν αγόρι, πως θα του πήγαιναν περισσότερο τα μακρυά μαλλιά.
Marcy J. Cook
Η Cook αναφέρει ότι μία από τις χαρακτηριστικές της αναμνήσεις είναι να νιώθει πως την προδίσει το σώμα της. Αφού αποδέχτηκε ότι είναι τρανς, έκανε έρευνα σε περιοδικά και ίντερνετ, στην προσπάθεια της να ανακαλύψει την γυναικεία της πλευρά. Στην αρχή απογοητεύτηκε από όσα διάβασε, » Για να είσαι γυναίκα, τα media σου λένε ότι πρέπει να είσαι εμφανίσιμη, λεπτή και συνήθως ξανθιά, ώστε να ελκύεις τους άντρες. Δεν μπορούσα να εκπροσωπήσω κάτι τέτοιο και δεν είχα ενδιαφέρον να βγώ με κανένα. Μήπως είχα κάνει κάποιο λάθος;»
Πλέον η Cook κάνει τη μετάβαση της, χωρίς να χρειαστεί να συγκρίνει τον εαυτό της με κανένα. Κάνει θεραπεία και θεωρεί ότι ο κόσμος δεν έχει μέγεθος, σχήμα και χρώμα.
Maverick
«Σαν παιδί είχα δύο είδη ρούχων, του αδερφού μου και τα κοριτσίστικα. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι μπορούσα να φαίνομαι και σαν αγόρι αλλά και σαν κορίτσι, αρκεί να επέλεγα να ντυθώ με συγκεκριμένο τρόπο. Η μαμά μου με άφηνε να φορέσω ότι ήθελα και δεν επέτρεπε σε κανένα να κρίνει την εμφάνιση μου. Όταν μπήκα στην εφηβεία δεν μπορούσα να φαίνομαι σαν αγόρι τόσο εύκολα. Πέρα από το γεγονός ότι ήθελα να είμαι αγόρι σε όλη την υπόλοιπη ζωή μου, σε εκείνο το σημείο ξεκίνησα να σκέφτομαι σαν transgender «.
Kullen Hammer
«Το πρώτο πράγμα που θυμάμαι είναι ότι στο δημοτικό έκοψα τα μαλλιά μου κοντά (για κορίτσι) και οι συμμαθητές μου ξεκίνησαν να γελάνε μαζί μου και να με αποκαλούν με αγορίστικα ονόματα μια ολόκληρη χρονιά. Ντράπηκα τόσο πολύ που δεν τα ξαναέκοψα μέχρι τα 16 σχεδόν. Ανέπτυξα μια σοβαρή διατροφική διαταραχή, με την οποία παλεύω μέχρι σήμερα, καθώς αρκετοί μου έλεγαν ότι πρέπει να τρώω σαν μία κυρία. Πλέον παρουσιάζομαι σαν άντρας και ανησυχώ για απλά πράγματα. Πως περπατάω, πως ακούγεται η φωνή μου, πως ντύνομαι κτλ. Δώρισα όλα μου τα ρούχα, για να μπορώ να ντύνομαι σαν άντρας, στα μάτια της κοινωνίας. Ποτέ δεν είχα αντιληφθεί πόσο επηρεαζόμουν, αλλά πλέον καταλαβαίνω ότι καθόριζαν τη ζωή μου».
Elliot
Ο Elliot ανέφερε ότι πάντα ένιωθε εκτός τόπου και χρόνου. Θυμάται ότι πάντα είχε πάρα πολύ άγχος για το πως θα έπρεπε να ντυθεί καθημερινά στο σχολείο και ικέτευε τη μητέρα του να μην τον ντύσει σαν κορίτσι. «Πέρασα όλα μου τα εφηβικά χρόνια με την εντύπωση πως αν φερόμουν σαν κορίτσι , ότι θα ήμουν πιο ευτυχισμένος. Θα ήθελα να γυρίσω το χρόνο πίσω, για να πω στον εαυτό μου ότι δεν ήμουν καλός στο να παριστάνω το κορίτσι, γιατί δεν είχα ιδέα πως να συμπεριφερθώ».
Daniel Suarez
«Πολλά πρότυπα με επηρέασαν καθώς μεγάλωνα, καθώς δεν ήμουν και το πιο αδύνατο άτομο στη γειτονιά. Δεν φορούσα φορέματα ή φούστες εκτός και αν με ανάγκαζε η οικογένεια μου. Δεν ένιωθα άνετα όταν με ανάγκαζαν να φέρομαι σαν κορίτσι γιατί δεν ένιωθα όμορφη, λόγω περιττών κιλών. Καθώς μεγάλωνα είδα καλύτερα κάποια πράγματα. Πλέον μπορώ να φοράω ότι θέλω, γιατί τα ρούχα δεν έχουν φύλο. Με ενοχλεί ότι μερικές φορές θεωρούν πως δεν είμαι άντρας αλλά δεν πρόκειται να αφήσω την κοινωνία να επηρεάσει αυτό που νιώθω πραγματικά για τον εαυτό μου».
Πηγή: https://www.bustle.com/