Καλημέρα !!
Θα ήθελα να σας συστηθώ, με λένε Κώστα και είμαι 25 χρονών…
Πρόσφατα αποφοίτησα από το πανεπιστήμιο πραγματοποιώντας έτσι έναν από τους στόχους που είχα θέσει στη ζωή μου… Οι γονείς μου έχουν τρελαθεί από τη χαρά τους… Αισθάνομαι ότι οι κόποι και οι θυσίες που έκαναν αποζημιώνονται… Έχω δύο υπέροχους γονείς και η αδελφή μου 2 χρόνια μικρότερη από εμένα σπουδάζει ακόμη, ιατρική Αθηνών…
Επιτέλους μπορώ να ξαπλώσω λίγο και με καθαρό μυαλό να σας περιγράψω μερικές στιγμές από τη ζωή μου…. Όμως… Ξαπλωμένος αλλά γιατί τόση κούραση, αισθάνομαι τόσο πιασμένος… φτάνει η ξάπλα…. θέλω να σηκωθώ, βαρέθηκα να είμαι στο κρεβάτι… όμως γιατί δεν ορίζω τις κινήσεις μου;; Βοήθεια!!!! Τι συμβαίνει;;; Που βρίσκομαι ;;;; Είμαι ξαπλωμένος μα δεν μπορώ να κουνηθώ!!! Αισθάνομαι πως πνίγομαι!!!! Βοήθεια, βοήθεια!!!! Σκέφτομαι, προσπαθώ να φωνάξω αλλά δεν βγαίνει φωνή… Μισό λεπτό τι είναι όλα αυτά τα σωληνάκια, τι έχω στη μύτη μου, τι είναι όλα αυτά τα καλώδια στο σώματα μου;;;; Βοήθεια σας λέω… Ίσα που διακρίνω ένα σωρό μηχανήματα γύρω μου, μα τι συμβαίνει… Δεν μπορώ να κουνηθώ, όμως μπορώ και σας ακούω, βοήθεια !!!…
«Ήρθε η ώρα για αιμοκάθαρση…»
«Τελείωσε ο τάδε ορος… Αλλάξτε τον συνάδελφοι»
«Κάποιος να ελέγξει τη γαστροστομια του Κωστάκη… όλα καλώς!»
«Ελάτε λίγο συνάδελφοι να τον γυρίσουμε στο πλάι να τον καθαρίσουμε…»
Είναι σαφές είμαι ξαπλωμένος στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου… Μα γιατί;
Μισό λεπτό παιδιά να σηκωθώ… μπορώ… είμαι καλά….. Σας καταλαβαίνω, σας ακούω μα δεν μπορώ να ορίσω τις κινήσεις μου… Βοήθεια σας λεω πνίγομαι..!!!
Με την άκρη του ματιού μου βλέπω τη μητέρα μου… Ήρθε δίπλα μου, μητέρα ξύπνησε με από αυτό τον εφιάλτη που ζω… Γιατί κλαίς μαμά, μη κλαίς, σ’ αγαπώ, σε παρακαλώ, κατάρα, δε μπορώ να σου σκουπίσω τα δάκρυα μαμά… Δεν ορίζω τις κινήσεις μου… Βοήθεια μαμά…. αισθάνομαι πως μου χαϊδεύεις το χέρι, μια ανακούφιση…δεν μπορώ να στο ανταποδώσω μαμά… Βοήθεια…!!!
Και τότε κατάλαβα, άκουσα τις κουβέντες σου…
«Γιατί αγόρι μου, έφυγες με τη μηχανή χωρίς το κράνος… Μια στιγμή μαμά μου είπες 200 μέτρα απόσταση θα κάνω και επιστρέφω… Αχ ρε αγοράκι μου… Θεέ μου… γιατί…. κλείνουμε 2 μήνες εδώ μέσα… Πότε θα τελειώσει ο εφιάλτης;»
Ποτέ μηχανή ή μηχανάκι χωρίς κράνος
Sakiss Κ.
Διασώστης ΕΚΑΒ
Κεντρική Υπηρεσία Αθηνών