Καλησπέρα.
Aποφάσισα λοιπόν και εγώ να πω την ιστορία μου. Ας πούμε λοιπόν ότι με λένε Mαρίνα και το σύντροφό μου, Αλέξη. Με τον Αλέξη λοιπόν γνωριστήκαμε πριν από 6 χρόνια και αμέσως ερωτευτήκαμε. Τα πρώτα 3 χρόνια όλα μέλι γάλα. Εγώ πάντα δούλευα από τότε που τον γνώρισα μια και είμαι εργασιομανής, έτσι λοιπόν και εκείνος πάντα είχε δικές του δουλειές, πάντα όμως τον θυμάμαι ότι έπινε αλκοόλ, όχι πολύ όμως. Έπινε λίγο, τσακωμοί του τύπου «πίνεις καθημερινά, έστω και 5 μπύρες», απλά όσο και να το έλεγα, ποτέ δεν πίστευα ότι θα έφτανα εδώ που είμαι σήμερα,..
Όλα ξεκίνησαν το 2017 ενώ δούλευα. Πέρναγα καλά, κάποια στιγμή, είχα κουραστεί πολυ μέχρι που μια μέρα λιποθύμισα και από τότε ξεκινάει ο Γολγοθάς μου. Κάθε μέρα κρίσεις πανικού, ιατρούς, εξετάσεις, ένα κακό να ξυπνάω το πρωί και από το πρωί μέχρι και το βράδυ να κλαίω συνέχεια γιατί έχω ταχυκαρδία, γιατί ζαλίζομαι, γιατί πονάω και ο Αλέξης; Πουθενά. Δεν με υποστήριξε ποτέ, μονίμως με μια μπουκάλα στο χέρι και πιώμα από το πρωί μέχρι το βράδυ ένα γλέντι…
Φτάνουμε λοιπόν στο 2018. Καλοκαίρι και έχω φτάσει στο αμήν μου. Δεν έριχνα το φταίξιμο σε εκείνον, αλλά πίστευα ότι άμα μέναμε μαζί, μακριά εκείνος από τους δικούς του, που κατά τα λέγειν του αυτοί φταίνε που πίνει τόσο, γιατί του έκαναν πολλά, θα ήμασταν καλά. Λοιπόν μένουμε μαζί στο ίδιο σπίτι και όλα μέλι γάλα. Σταμάτησαν οι κρίσεις οι συνεχόμενες και οι καθημερινές, πήρα και έναν σκύλο για να νιώθω και εγώ ότι έχω κάτι δίπλα μου ένα καλοκαίρι όμορφο..
Και φτάνουμε στο τώρα. Μετά από δύο χρόνια συγκατοίκησης και το αποτέλεσμα είναι να δουλεύω μόνο εγώ, να έχουν πέσει όλες οι υποχρεώσεις επάνω μου και εκείνος τάχα μου προσπαθεί να κάνει δουλειά πίνοντας. Μέχρι το Δεκέμβριο ήταν καλά σε θέμα ποτού, έκλεισε όμως την επιχείρησή του και πίνει κάθε μέρα με αποτέλεσμα να ‘ναι μέχρι τις 3 τα ξημέρωματα έξω. Εγώ να προσπαθώ να κοιμηθώ γιατί το πρωί δουλεύω, να πηγαίνω το πρωί στη δουλειά σαν το ζόμπι και αυτός; Σκασίλα του για όλα και τώρα στην καραντίνα που είμαι σε αναστολή εργασίας οι κρίσεις πανικού έχουν βαρέσει κόκκινο με αποτέλεσμα τώρα να μη μπορώ να ανασαίνω καλά, να έχω δύσπνοιες, μουδιάσματα και διάφορα άλλα, να ξεσπάω σε κλάματα γιατί δεν αντέχω να του λέω για χωρισμό και να αρχίζει τις απειλές και μετά να σκέφτομαι και αν χωρίσω τι θα κάνω; Που θα πάω; Δεν έχω κανέναν και τίποτα…
Νιώθω χάλια με τον εαυτό μου, δεν μπορώ να καταλάβω εάν τις κρίσεις πανικού τις παθαίνω εξαιτίας του και μετά πάλι σκέφτομαι και άμα χωρίσω και γίνω χειρότερα μετά; Δεν ξέρω τι να κάνω, νιώθω ότι θα τρελαθώ και είμαι μόλις 25 χρόνων… Τι να κάνω; Ευχαριστώ και συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο…
Μαρίνα