Τους τελευταίους 3 μήνες βγαίνω με τον πατέρα του αρραβωνιαστικού της κόρης μου. Γνωριζόμαστε εδώ κι αρκετά χρόνια, αλλά μόλις πρόσφατα διαπιστώσαμε ότι υπάρχει μεταξύ μας κάτι παραπάνω από φιλία και εκτίμηση. Το είπαμε στα παιδιά μας, που ετοιμάζονται να παντρευτούν, τον προηγούμενο μήνα και έδειξαν ανοιχτά τη δυσαρέσκειά τους. Κανείς άλλος από τις δύο οικογένειες δεν βλέπει κάτι κακό σε όλο αυτό. Μας υποστηρίζουν και θέλουν το καλύτερο για μας και ό, τι μας κάνει ευτυχισμένους, κάτι που δεν ισχύει για τα παιδιά μας.
Λένε ότι κάτι τέτοιο είναι ασυνήθιστο και «κάπως», ότι δεν το δέχονται σε καμία περίπτωση, ούτε θα το δεχτούν ποτέ και άλλα τέτοια. Κάνουν ό, τι μπορούν, για να μας το διαλύσουν. Παντρεύονται σε λίγους μήνες και μάλλον παραβασίζονται στο τί θα πουν οι άλλοι. Εμείς, από τη μεριά μας, τους διαβεβαιώσαμε ότι δεν θέλουμε να τους φέρουμε σε δύσκολη θέση, ούτε σκοπεύουμε να κάνουμε κάτι, που θα τους εκθέσει στα μάτια των άλλων. Δεν μας αφήνουν να το χαρούμε. Τα πάμε πολύ καλά μεταξύ μας και θέλουμε πολύ ο ένας τον άλλο. Στην ηλικία μας ίσως δεν υπάρξει άλλη ευκαιρία να ευτυχήσουμε ξανά.
Κάνω λάθος; Δεν ξέρω πια τί να κάνω. Να χωρίσω για χάρη της κόρης μου ή να προχωρήσω ό, τι και να λένε τα παιδιά;
Αριάδνη