Λυπάμαι, αλλά δεν λυπάμαι.
Κλασικό μοτίβο…Συνηθισμένη, παραδοσιακή, κοινή πεποίθηση…Όλα τα παντρεμένα ζευγάρια πρέπει να έχουν παιδιά. Βαρέθηκα να το ακούω. Πολύ απλά, δεν ισχύει.
Δεν ήξερα ότι είμαι υποχρεωμένη να βάλω το λιθαράκι μου στην καταπολέμηση της υπογεννητικότητας του τόπου μας. Δεν ζούμε στα παλιά τα χρόνια που έκαναν έξι, εφτά και δέκα παιδιά. Εκείνες οι εποχές ήταν απλές και αγνές. Δεν υπήρχαν λογαριασμοί, ούτε φροντιστήρια. Τα παιδιά μεγάλωναν πιο απλά, χωρίς πολλές ανέσεις, χωρίς άγχος, χωρίς πολλές παροχές και χωρίς να ζητάνε πολλά. Τώρα ρούχα, παπούτσια, σχολικά…Τα έξοδα χρόνο με το χρόνο ανεβαίνουν.
Η χώρα μας ξέρεις, δεν βασίζεται στην κάθε οικογένεια για να βελτιώσει την οικονομία της και να ευδοκιμήσει. Πάνε αυτά, τελειώσανε. Πλέον είναι επιλογή μας το αν θα κάνουμε παιδιά και όχι υποχρέωση προς την κοινωνία και το Κράτος.
Αν δεν θες παιδιά, μην κάνεις παιδιά. Δεν χρειαζόμαστε παιδιά για να είμαστε ευτυχισμένοι. Ένα ζευγάρι μπορεί να ζήσει καλά και να ευτυχήσει χωρίς απογόνους. Αλλά και παντρεμένη να μην είσαι, πάλι μπορείς να ζήσεις μία χαρά χωρίς να έχεις να ανησυχείς για κανέναν. Είναι απολύτως κατανοητό να μη θες την ευθύνη ενός παιδιού, η οποία κρατά πολλά χρόνια και έχει μετατραπεί σε εργασία πλήρους απασχόλησης. Εάν δεν είσαι σίγουρη ότι το θες, τότε να μην το κάνεις καθόλου.
Να κάνεις αυτό που σε κάνει χαρούμενη. Ισχύει ότι τα παιδιά είναι χαρά, ολοκληρώνουν την ευτυχία ενός ζευγαριού και είναι μία καταπληκτική εμπειρία για όλους…αρκεί όντως να τα θες.
Οι περισσότεροι γονείς αγαπούν τα παιδιά τους, ενώ άλλοι αισθάνονται τόσο μετανιωμένοι και στρεσαρισμένοι που αυτό αντανακλάται στον τρόπο που μεγαλώνουν τα παιδιά τους.
Οι γονείς μας θέλουν εγγόνια, αλλά αυτός δεν είναι λόγος να κάνεις παιδιά. Η ευτυχία σου εξαρτάται από σένα και όχι από τους γονείς σου. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το θυμάσαι και εσύ και οι γονείς σου. Όποια και αν είναι η απόφασή σου πρέπει να την δεχτούν χωρίς αντιρρήσεις.
Αν δεν είσαι σίγουρη αν θες παιδιά ή όχι, να θυμάσαι ότι ευτυχία είναι αυτό που σου αρέσει να κάνεις και που το απολαμβάνεις. Δες γύρω σου ανθρώπους με παιδιά. Πάρε μία γεύση του πώς είναι. Είδες τα καλά και τα κακά. Αν αυτό που είδες σου αρέσει και νιώθεις ότι το ζηλεύεις, τότε αξίζει τον κόπο, αλλιώς: Ναι, περνώ και μόνη μου καλά.
Πηγή: yourtango.com