Μεγάλωσα πιστεύοντας, ότι το κλάμα στον εργασιακό χώρο είναι θέμα ταμπού και αν ποτέ αφήσω τα συναισθήματά μου ελεύθερα, θα χάσω την αξιοπιστία μου. Όσο εργαζόμουν στο Λονδίνο σε ένα μεγάλο δικηγορικό γραφείο, πολλές φορές χρειάστηκε να απομακρυνθώ, για να μη με δουν να κλαίω. Θυμάμαι την πρώτη φορά, που μου ήρθε να κλάψω μπροστά στα αφεντικά μου. Ξερόβηξα, είπα ένα «Με συγχωρείτε» και πήγα σε άλλο δωμάτιο.
Χρόνια αργότερα άλλαξα σταδιοδρομία και ασχολήθηκα με τη μεγάλη μου αγάπη, την ψυχολογία. Αφιέρωσα πολύ από το χρόνο μου σε ομάδες, όπου ενθαρρύναμε ο ένας τον άλλο να αφήνει τα δάκρυά του ελεύθερα, καθώς μοιραζόμασταν τα συναισθήματά μας και μπορώ να πω, ότι ήταν μια εξαιρετικά θεραπευτική εμπειρία.
Πολύ συχνά βλέπω ανθρώπους, οι οποίοι όταν κατακλύζονται από έντονα συναισθήματα και δεν μπορούν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους, να ζητούν συγνώμη, που είναι τόσο «συναισθηματικοί». Βλέπουν τα δάκρυά τους ως μια επαίσχυντη ένδειξη αδυναμίας, ειδικά στον εργασιακό χώρο.
Στις συνεδρίες, που διοργανώνω, συζητάμε ανοιχτά για το αν είναι εντάξει ή όχι να κλαίει κανείς στη δουλειά του.
«Γιατί όχι;», λέω εγώ.
Αισθάνομαι πολύ καλύτερα μετά το κλάμα και δεν υπάρχει λόγος να ντρέπομαι. Δεν είμαστε ρομπότ, ούτε αφήνουμε τα συναισθήματά μας στην εξώπορτα μπαίνοντας στο γραφείο.
Ειδικότερα, οι γυναίκες φοβούνται, ότι θα θεωρηθούν αδύναμες, εάν κλάψουν μπροστά σε άλλους. Και οι άντρες από τη μεριά τους, πιστεύω, ότι θα μακάριζαν την τύχη τους, αν μπορούσαν να εκφράσουν την ευαισθησία τους με τον ίδιο τρόπο. Για τις γυναίκες συχνά είναι πιο εύκολο να κλάψουν (λίγο οι ορμόνες, λίγο το έμφυτο δράμα) απ’ ότι για τους άντρες, δίνοντάς τους έτσι τη δυνατότητα να φαίνονται οι σκληροί, οι δυνατοί και τα τέρατα ψυχραιμίας της υπόθεσης. Δεν προτείνω στους άντρες να «μαλακώσουν» και να κλαίνε κάθε λίγο και λιγάκι, αλλά καλό θα ήταν να αφήνουν και καμιά φορά τον εαυτό τους ελεύθερο. Το κλάμα είναι εκτόνωση και αμέσως θα νιώσουν καλύτερα ό, τι και να έχουν.
Έχουμε κάνει τόσα πολλά βήματα σαν κοινωνία και έχουμε αποδεχτεί καταστάσεις, που κάποτε προκαλούσαν μεγάλο κοινωνικό σοκ (ομοφυλοφιλία, διεμφυλικοί, ταμπού γύρω από θέματα υγείας, σωματικά και ψυχολογικά), λίγο κλάμα θα μας πειράξει;
Πηγή: huffingtonpost.com