Πόσες φορές δεν μιλήσαμε σε κάποιον για τα όνειρα ή τους στόχους μας και δεν έσπευσε να μας προσγειώσει απότομα, μιλώντας μας (ίσως και με επιχειρήματα) για τις απροσπέλαστες δυσκολίες και τη ματαιότητα κάθε προσπάθειάς μας, προς την επίτευξή τους; Πόσες φορές, οι συμβουλές αυτές, δεν συνοδεύτηκαν από ατάκες του τύπου, «Εγώ για να μην απογοητευτείς σου μιλάω!» ή «Τζάμπα κόπο / χρόνο / χρήμα θα δώσεις και δεν πρόκειται να καταφέρεις τίποτα!» και φυσικά το «Εγώ για το καλό σου στα λέω!»; Και εννοείται πως όταν όλα αυτά βγαίνουν από χείλη ανθρώπων, που ξέρουμε πως πραγματικά έχουν καλή πρόθεση, τότε είναι σχεδόν σίγουρο πως ψαλιδίζονται τα φτερά μας.
Όταν έχουμε κάποιο όνειρο ή σχέδιο για το μέλλον, τις περισσότερες φορές το μοιραζόμαστε με κοντινούς μας ανθρώπους. Βασιζόμενοι στην καλή τους πρόθεση, στις περισσότερες γνώσεις τους λόγω ηλικίας ή εμπειρίας για το θέμα, αλλά κυρίως για να ακούσουμε και μια δεύτερη γνώμη, δίνουμε μεγάλη βάση σ’ αυτά που θα μας πουν. Αυτό, δεν είναι σε καμία περίπτωση κακό, ίσα – ίσα, μια δεύτερη οπτική μπορεί να είναι πιο καθαρή κι αντικειμενική απ’ τη δική μας. Είναι όμως πάντα σωστή;
Υπάρχει ανέφικτο όνειρο; Υπάρχει απραγματοποίητος στόχος; Πιθανότατα ναι. Προσπάθησες όμως με όλες σου τις δυνάμεις να δώσεις σάρκα και οστά στο στόχο σου, πριν τον βάλεις στην κατηγορία «μη πραγματοποιήσιμος»; Έκανες πραγματικά ότι μπορούσες για να τα καταφέρεις να πιάσεις το όνειρό σου, πριν το χαρακτηρίσεις ακατόρθωτο; Μήπως τα «δεν θα μπορέσεις» των άλλων, είναι μια δικαιολογία στον ίδιο σου τον εαυτό, γιατί φοβάσαι να προσπαθήσεις; Μήπως ο φόβος της αποτυχίας ή ο φόβος του κόπου της προσπάθειας σε κρατάει πίσω; Μήπως δεν έχεις εμπιστοσύνη στις δυνάμεις ή στον εαυτό σου τον ίδιο;
Ποιος μπορεί να ορίσει κάτι ως «αδύνατο» χωρίς να έχει προσπαθήσει να το κάνει δυνατό; Ποιος μπορεί να χαρακτηρίσει κάποια όνειρά απλησίαστα, αν δεν έχει απλώσει όσο πιο μακριά μπορεί τα χέρια του, για να τα αγγίξει; Ποιος είναι ικανός να σου πει με απόλυτη σιγουριά, πως αυτό που θες είναι «ανέφικτο»;
Πρέπει να πιστεύουμε στον εαυτό μας και να μη δειλιάζουμε μπροστά στη σκληρή δουλειά και στην επίπονη προσπάθεια. Να εμπιστευόμαστε το ένστικτό μας και να επιμένουμε. Πρέπει να μη φοβόμαστε να προσπαθήσουμε, ακόμη κι αν χίλιες φωνές γύρω μας λένε πως «Δεν μπορείς να τα καταφέρεις!». Αυτές οι φωνές δεν θα πρέπει να μας αποθαρρύνουν, αλλά να τρέφουν το πείσμα μας. Τα «δεν μπορείς» είναι αυτά, που έκαναν πολλούς ανθρώπους να καταφέρουν να μετακινήσουν βουνά, γι’ αυτό σε κάθε «Δεν μπορείς», η σωστή απάντηση είναι «Just watch me!».
Της Κικής Γιοβανοπούλου
Πηγή: gynaikaeimai.com