Ονειρεύτηκα πως ζούσα σε ένα κόσμο που οι άνθρωποι αγαπούσαν τους ανθρώπους.
Ονειρεύτηκα ανθρώπους ενωμένους σαν γροθιά.
Ονειρεύτηκα ένα μελίσσι αγάπης δίχως βασίλισσα.
Ονειρεύτηκα πόλεμο, πόλεμο για ιδανικά.
Ονειρεύτηκα δάκρυα μπερδεμένα με φιλιά.
Ονειρεύτηκα μια οικογένεια, η τρελή, που δεν έχει ανάγκη από όνομα γιατί το όνομα της είναι γραμμένο στο αίμα της.
Ονειρεύτηκα αγγέλους που προστάτευαν τους αδύναμους και… Μη γελάσετε… Ονειρεύτηκα πως ξυπνήσαμε. Ξυπνήσαμε, βγήκαμε από τις φυλακές των κουτιών, ξεχυθήκαμε στους δρόμους και παλέψαμε όχι για όσα μας ανήκουν. Περαστικοί είμαστε.
Αλλά για όσα θέλουμε να γίνουμε.
Ονειρεύτηκα πως σταματήσαμε να φέρομαστε σαν σκλάβοι. Και αρχίσαμε να ζούμε σαν γνήσιοι εκφραστές της ελευθερίας.
Μετά ξύπνησα.
Της Χαράς Βλαχοδήμου
Πηγή: facebook.com/permalink