Πριν από χρόνια εργάστηκα ως εθελόντρια σε ένα πολιτικό κόμμα και ενώ μου έδινε κάποιες οδηγίες στον υπολογιστή, ένα μέλος του προσωπικού μου άγγιξε επανειλημμένα το μπούτι. Κάθε, που το έκανε, έλεγε «Συγνώμη», αλλά έπειτα το έκανε ξανά, περίπου 7 φορές εκείνο το βράδυ. Αν έμενε εκεί, ίσως και να μην το συζήταγα, αλλά προχώρησε παραπάνω. Με φίλησε με το ζόρι και με χούφτωσε σε μέρη, που δεν έπρεπε να βάλει χέρι.
Κάποιους μήνες μετά χώρισα από τον άντρα μου και αυτό του έδωσε την ευκαιρία να αρχίσει να με παρακολουθεί. Μου έδινε όλη εκείνη την προσοχή, που μου έλειπε. Εγώ, ευάλωτη, πληγωμένη, θλιμμένη, έπινα πάρα πολύ εκείνη την εποχή. Ξεκίνησα μια σχέση μαζί του. Τον χρησιμοποίησα για τις καλές συστάσεις, που θα μου έδινε και που τόσο πολύ είχα ανάγκη, για να βρω τη δουλειά, που ήθελα.
Είμαι μια ενήλικη γυναίκα, που έκανε όμως κακές επιλογές. Αναρωτιέμαι, αν θα έπρεπε να είχα καταγγείλει το γεγονός. Δεν ξέρω, αν έκανα καλά. Ίσως με την απόφαση, που πήρα, ακύρωσα την προσπάθεια και τον αγώνα, που τόσες γυναίκες δίνουν κατά των αντρών, που τους επιτέθηκαν. Εγώ, αντί να τον καταγγείλω και να τον κυνηγήσω, κοιμήθηκα μαζί του, τα φτιάξαμε και τον χρησιμοποίησα, για να μου δώσει καλές συστάσεις. Ξέρω ότι δεν θα με υποστηρίξει κανείς και πολύ καλά θα κάνει.
Μένια