Οι μεγαλύτεροι έρωτες παρέμειναν ανεκπλήρωτοι. Ως όφειλαν. Παρέμειναν γίγαντες αγέραστοι γιατί δεν είχαν ποτέ κανένα σημείο στίξης σε καμιά γωνία τους, σε κανένα τέλος δεν είχαν τέλος. Δεν εξαρτήθηκαν, δεν έγιναν συνήθεια, παρέμειναν δίψα και λαχτάρα που στάθηκε πάνω από τον χρόνο, παρέμειναν καύλα ψυχής αχόρταστη και πόθος που πονάει ανέγγιχτος.
Οι μεγαλύτεροι έρωτες δεν χώρεσαν σε σπίτια, δεν κοιμήθηκαν σε βολικά κρεβάτια με τους εραστές να ξυπνούν κάτω από την ίδια στέγη με φτερά διπλωμένα, γι’ αυτό στέγη τους υπήρξε ο ουρανός. Δεν κοιτάζονται στα μάτια στο τραπέζι, μα κοιτάζονται στα μάτια σαν άστρα, νύχτα – μέρα μες την αιωνιότητα.
Οι μεγαλύτεροι έρωτες παρέμειναν ανεκπλήρωτοι, ως όφειλαν, για να εκπληρώνονται στο διηνεκές με τρόπους ανεξήγητους, ακατανόητους στους ανθρώπους, πέρα από τους ποιητές.
Να σέβεσαι τους ανεκπλήρωτους έρωτες, κρατούν την τιμή του έρωτα ακόμη παρθένα, είναι τόσο μεγάλοι που ίσκιο δεν έχουν, είναι ό,τι μάθαμε από την αλήθεια και ό,τι ξέρουμε από αθανασία…
Στ. Σταύρου – Ανεκπλήρωτοι Έρωτες
Πηγή: Ενδόμυχα