Αν και είμαι πάνω από 30, το βλέπω ακόμα να συμβαίνει γύρω μου: Οι μεν λένε αρνητικά πράγματα για τους δε. Κουτσομπολεύουν σαν να μην υπάρχει αύριο ό, τι κινείται και εκτελείται και διαδίδουν φήμες ακόμα και αν κάνουν παρέα με το άτομο αυτό. Δεν λογαριάζουν φιλίες και γνωριμίες. Κρίνουν ακατάπαυστα.
Όλοι έχουν μια «σκοτεινή» πλευρά, αλλά ευτυχώς έχουν και μια όμορφη, φωτεινή πλευρά επίσης (εντάξει, σχεδόν όλοι …). Το κουτσομπολιό, το «κακό» κουτσομπολιό έχει να κάνει περισσότερο με το άτομο που το πράττει παρά με το άτομο που το εισπράττει. Φυσικό είναι να μη συμπαθείς κάποιον. Το να τον θάβεις στη πρώτη ευκαιρία, και μάλιστα χωρίς να σε έχει πειράξει ή ακόμα χειρότερα όταν εσύ είσαι εκείνος/η που τον έχει βλάψει, δείχνει φθόνο.
Όταν δεν συμπαθώ κάποιον και μου ζητήσουν τη γνώμη μου γι’ αυτόν, θα αποφύγω να μιλήσω αρνητικά μπροστά σε άλλους. Θα πω «δεν είναι ο τύπος του ανθρώπου που θα έκανα παρέα», προσθέτοντας ότι δεν τον γνωρίζω καλά και ότι δεν μπορώ να κρίνω κάποιον που δεν ξέρω. Σε πολλές περιπτώσεις έχει χρειαστεί να αναθεωρήσω γιατί αυτός ο «όχι ο τύπος μου» αποδείχθηκε τελικά πολύ καλός φίλος.
Αυτό που προσπαθώ να πω είναι να μην επηρεάζεσαι ποτέ από αυτά που οι άνθρωποι λένε για τους άλλους, ειδικά όταν είναι κάτι φουλ αρνητικό, γιατί μπορεί να είναι σημάδι ζήλειας. Τα σκουπίδια κάποιου μπορεί να είναι ο θησαυρός κάποιου άλλου. Αυτός που κάποιος μισεί, μπορεί να είναι για σένα ο καλύτερος φίλος. Να κρίνεις μόνη σου και άφησε τους άλλους να κάνουν τις δικές τους κρίσεις.
Πηγή: mrsanchelon.com