Πάντα ήθελα να κάνω παιδιά.
Δεν ήταν τόσο πολύ όνειρο, όσο ενός είδους «ασφάλεια». Θα μεγάλωνα, θα έβρισκα μια δουλειά, θα γνώριζα έναν γαμάτο τύπο και θα κάναμε οικογένεια.
Ποτέ δεν είχα εμμονή με αυτό, ποτέ δεν ανησυχούσα, απλά θεωρούσα ότι θα συμβεί. Θυμάμαι ένα συγκεκριμένο ποίημα που έγραψα στην μελλοντική μου κόρη όταν ήμουν στο Πανεπιστήμιο. Ήταν κακογραμμένο αλλά αληθινό.
Ήμουν σίγουρη ότι η μητρότητα ήταν κάπου στο μέλλον μου, αλλά τώρα πια δεν ξέρω, είμαι τρομοκρατημένη.
Προέρχομαι από μια μεγάλη οικογένεια και είμαι η μεγαλύτερη. Ζούσα πάντα ανάμεσα σε μωρά και σε παιδιά. Δεν προσεγγίζω την ιδέα της μητρότητας με αφέλεια, γνωρίζω ότι έχει τεράστιες δυσκολίες και πως υπάρχουν πράγματα που δεν θα μπορώ να κατανοήσω μέχρι να κάνω δικά μου παιδιά.
Αυτό όμως που έχει αλλάξει είναι ότι είμαι 33, βγαίνω με κάποιον με τον οποίο δεν μπορώ να κάνω παιδιά μαζί του και νιώθω ότι δεν μπορώ καν να πλησιάσω τη σκέψη και μόνο του να γίνω μητέρα.
Αυτό δεν θα ήταν πρόβλημα αν ήμουν άντρας. Θα μπορούσα να είμαι δεξιά και αριστερά, μέχρι να είχα πληρώσει όλα μου τα χρέη και να είχα ένα δικό μου σπίτι, αλλά είμαι γυναίκα και η πραγματικότητα λέει ότι αναπαραγωγικά μπορεί να έχω πολλά θέματα σύντομα. Υπάρχει ένα βιολογικό ρολόι και ξέρω ότι κάποια στιγμή θα σταματήσει.
Ζω με συγκάτοικο. Δεν έχω καν χρόνο να αφιερώσω στη γάτα μου. Θέλω και παιδί; Καλύτερα να το ξεχάσω. Εξαιτίας του φοιτητικού μου δανείου, βγάζω δύσκολα το μήνα μου και τα έξοδα ενός παιδιού σίγουρα θα με γονάτιζαν. Όμως…
Θέλω να φέρω ένα παιδί στον κόσμο. Είναι μια βιολογική ανάγκη, σίγουρα αλλά είναι και συναισθηματική.
Θέλω να φτιάξω χιονάνθρωπο μαζί του , όπως έκανε και η μαμά μου με μένα. Θέλω ένα σπίτι γεμάτο παιδιά, να τραγουδάνε ασυναρτησίες. Θέλω να δω τα παιδιά μου, να γίνονται οι καλύτεροι φίλοι. Είμαι από τη φύση μου, μητρική φιγούρα. Δεν μπορώ να ξεφύγω από την αίσθηση , του ποιά είμαι πραγματικά.
Είμαι 33. Ξέρω πως αν θέλω να το κάνω, πρέπει να αρχίσω ήδη να το σχεδιάζω. Κι εγώ δεν έχω καν σοβαρή σχέση αυτή τη στιγμή. Σορρυ, δεν βλέπω τον εαυτό μου σαν μόνη μαμά, θέλω πατέρα για τα παιδιά μου και το άτομο αυτό, θέλω να είναι υπεύθυνο και να με βοηθήσει να δημιουργήσω αυτή την καινούρια ζωή. Θα προλάβω όμως;
Παυλίνα
Θέλεις να μοιραστείς ανώνυμα τη δική σου ιστορία;
Τη περιμένουμε στο info@singlewoman.gr