Είναι η ημέρα σήμερα ή ξανακυλάω;
Πόσα χρόνια θα σε κουβαλάω;
Πόσα ψέματα μπορώ να ξεστομίζω στον εαυτό μου;
Ναι. Σε θυμάμαι συχνά …. πολύ συχνά……
Κολλημένη σε σένα ή χειρότερα σε αυτό που πίστεψα ότι είσαι… Ξεκίνησε σαν παραμύθι μόνο που δεν είχε το ψεύτικο τέλος του «έζησαν όλοι καλά και εμείς καλύτερα». Εσύ φτασμένος τραγουδοποιός κι εγώ εξελισσόμενη ηθοποιός , με διάφορα χρόνων ανάμεσα μας.
Εσύ ερχόμενος από μια άλλη εποχή και εγώ παιδί του εδώ και του τώρα. Οι διαφορές μας τεράστιες.
Έρωτας κεραυνοβόλος.
Εγώ που τον χλεύαζα τον έρωτα με εκδικήθηκε με τον χειρότερο τρόπο όταν σε κοίταξα εκείνη την πρώτη φορά στο πιάνο. Ανταποκρίθηκες αμέσως στο βλέμμα μου. Φωτιά. Χημική ένωση. Έκρηξη, όπως θέλεις πες το. Εκείνο το βράδυ έχασα τον εαυτό μου. Αφέθηκα. Με άφησα να μετουσιωθώ τους στίχους σου σαν να ήταν αληθινοί.
Χαχαχαχα τι ειρωνεία! Μεγαλύτερο ψέμα ποτέ δεν ξανάκουσα.
Εσύ ήξερες τι σημαίνει καλλιτέχνης λόγω ταλέντου και όχι λόγω συναισθήματος. Έπαιζες καλά. Εγώ από την άλλη, έπαιζα Λόρκα, Ευγένιο Ο’ Νηλ ,Τεννεσί Ουίλιαμς και έμπαινα στο ρόλο μου με εξαιρετική ευκολία γιατί απλά ένιωθα ενώ εσύ επειδή ήξερες πως γίνεται, τι ζητάει το κοινό, οι θαυμάστριές σου!
Πήρες τον έρωτα μου και τον έκανες υποδούλωση, με εξουσίασες. Δεν μπορούσα να σκεφτώ πλέον λογικά. Ήμουν έκπληξη για εσένα, βρήκες σε εμένα αυτό που σου έλειπε, σε έκανα και ανέπνεες, ζούσες.
Άρχισα να ζω μαζί σου ασυναίσθητα, χωρίς όρια, χωρίς φραγμούς. Με εσένα, χωρίς εσένα. Με το που με κοίταζες ζούσα, με το που μου μίλαγες έπαιρνα ζωή.
Τι χαζογκόμενα που ήμουν!
Εγώ που κορόιδευα ότι είχε σχέση με τον έρωτα, ναι εγώ η αντισυμβατική, η επαναστάτρια έπεσα στην παγίδα μου. Έχει δίκιο ο λαός όταν λέει «ότι κοροϊδεύεις το λούζεσαι». Κι εγώ το λούστηκα και δεν ήταν καν «σαμπουάν μπύρας» να το ευχαριστηθώ κιόλας.. Μέσα στη δίνη σου έχασα εμένα.
Τον εαυτό μου. Έχασα τους φίλους μου που σε φοβόντουσαν, δεν σε ήθελαν, αργότερα κατάλαβα το γιατί- τότε απλώς τους κατηγορούσα. Έχασα στιγμές από τον πατέρα μου γιατί ο θάνατος του δε με άφησε να τον χαρώ και όταν ξύπνησα ήταν πολύ αργά. Μόνο εσένα δεν άντεξα να χάσω.
Δε θα με άφηνες κι εσύ.
Στην απελπισία μου έκανα κινήσεις σπασμωδικές για να μπορέσω να ισορροπήσω , να σωθώ, να με ξαναβρώ. Μου τις χειρίστηκες καταγγελτικά, μου τις χρέωσες και με τιμώρησες. Δυνάστης, που εγώ σε ονόμασα έρωτα.
Ήμουν το οξυγόνο σου και δε θα μου επέτρεπες ποτέ να φύγω έτσι! Με απείλησες ‘’Θέλω τα νιάτα σου, τον αυθορμητισμό σου, το κέφι σου, είναι δικά μου – δεν σου ανήκουν!’’ έτσι αποφάνθηκες και εγώ… εγώ ένα γελοίο υποκείμενο στα χέρια σου.
Όχι δεν έφταιγες εσύ, εγώ σου έδωσα το δικαίωμα, εγώ αφέθηκα να με παρασύρεις.
Κι ας μου φερόσουν σαν πόρνη , σαν νοικιαζόμενο callgirl που απλά ικανοποιεί τις ορέξεις σου…
Δε θα σε κατηγορήσω ποτέ για αυτό!! Δε θα σου προσάψω την δική μου κατάντια, θα ήταν άδικο. Εγώ φταίω και εγώ πληρώνω τα σπασμένα ακόμα και τώρα. Μετά από 14 χρόνια κατάφερα και έφυγα από κοντά σου.
Φώναξες , απείλησες ,διεκδίκησες αλλά τίποτα δε με έκανε να γυρίσω πίσω . Ήταν οριστικό. Για πάντα. Γενικά. Γιατί ειδικά γυρνούσα. Για στιγμές γυρνούσα.
Κάθε φορά που γυρνούσα εσύ ήσουν εκεί και με περίμενες.
Ήρθα σε όλες τις μεγάλες συναυλίες σου.
Ήμουν εκεί, ακόμα μια θαυμάστρια, μέσα στον όχλο.
Ήξερες ότι ήμουν εκεί . Άφηνες πάντα τις προσκλήσεις στο σωστό μέρος και εγώ ήξερα που να τις αναζητήσω.
Μυστικός κώδικας μεταξύ μας; Μπορεί.
Ερχόμουν πάντα μόνη. Ποτέ δε σε συναντούσα σε τέτοιες στιγμές.
Ήμουν πάντα η αθέατη πλευρά της ζωής σου (ακόμα και τότε που ήμασταν μαζί). Κοινοί φίλοι του τότε, όποτε με βλέπουν στις συναυλίες σου , με κοιτούν ξαφνιασμένοι και αρχίζουν να μιλούν χαμηλόφωνα λες και είμαι κάποια απειλή!
Σίγουρα σχολιάζουν πως και γιατί είμαι εκεί. Θα λένε για τον μεγάλο έρωτα του «καλλιτέχνη» , για την γυναίκα που τον άφησε , που τον χώρισε. Που τον έκανε να γράψει τα ωραιότερα τραγούδια του. Χαχαχα, εγώ όλα αυτά!
Είναι και εκείνη η γυναίκα του τώρα και του τότε εκεί όμως. Η άλλη.
Θυμάμαι τότε που ερχόταν και χωρίς εγωισμό με παρακαλούσε. Να φύγω μακριά σου, να εξαφανιστώ, να σε αφήσω ήσυχο, να βρω κάποιον στην ηλικία μου, να λυπηθώ την ηλικία της.
Σοκαριστικό το να βλέπεις μια γυναίκα σαν τη μάνα σου να σέρνεται για έναν άνδρα που διεκδικείτε και οι δύο. Και να μην της κάνεις το χατίρι να φύγεις. 14 ολόκληρα χρόνια με ανέχτηκε η γυναίκα σου κι ας μην το έμαθε ποτέ ότι ήμουν πάντα εκεί , είμαι σίγουρη το ένιωθε.
Πως θα μπορούσες να της το πεις όταν αυτή συντηρούσε τα πάντα στη ζωή σου άλλωστε; Εδώ και τρία χρόνια πήρε επιτέλους αυτό που ήθελε . Την παντρεύτηκες. Μου το είπες σε ένα από αυτά τα πισωγυρίσματα που είχαμε.
Αστείοι που είμαστε και οι δύο μας!
Εσύ, ένας ηλικιωμένος άντρας πλέον κι εγώ μια γυναίκα 40αρα σε φτηνά σεντόνια μαζί για να σώσουμε κάτι από το παρελθόν μας! Χαχαχα, ναι – ναι το παρελθόν μας.. είναι λίγο Decadence αυτό, για να μην πω κατάντια!
Γιατί γραφώ για όλα αυτά;;;
Δε ξέρω…
Φόβος …
Ημέρα…
Ίσως φταίει το ότι ακόμα σε κουβαλώ μέσα μου και πρέπει να μάθω να ζω με αυτό. Έτσι κι αλλιώς είσαι, ήσουν και θα είσαι ο μεγάλος μου έρωτας.
Εσύ που θα κλαίω με τα τραγούδια σου,εσύ που θα συγκρίνεσαι με όλους τους εραστές που έρχονται κατά καιρούς στη ζωή μου και θα κερδίζεις πάντα τη μάχη, εσύ που θα φοβούνται πάντα οι φίλοι μου.. εσύ ο άντρας της ζωής μου…
Απλά εσύ!!!!!!
Πηγή: http://efisecrets.gr