Μπλέκεις μ’ έναν άνθρωπο. Δεσμευμένο.
Λάθος σου αλλά τον ερωτεύεσαι και πρώτη φορά, δεν το ορίζεις.
Όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, μέσα στο λάθος σου, έχεις κι εσύ τις κόκκινες γραμμές σου.
Δεν μπλέκεις με τον άντρα της φίλης σου.
Ακόμα κι η υπέρβαση, έχει τα όριά της.
Μέσα στο λάθος σου, μένεις κυρία.
Κρατάς τις αποστάσεις και σιωπάς.
Ήταν δυστυχισμένος έλεγε κι ήθελε να χωρίσει.
Μα κι όταν έβλεπες πως δεν το’ χε σκοπό, δεν το απαίτησες.
Δεν τον εξέθεσες.
Δεν φώναξες σε όλο τον κόσμο πως πηδιέστε.
Δεν καυλάντιζες δημόσια, κάτω από κάθε στάτους σου στο facebook χωρίς να υπολογίζεις επειδή δεν είχες τα @@ να παραδεχτείς ότι έχεις άλλη.
Και συνεχίζεις ξέροντας μέσα σου ότι δεν θα κρατήσει, ελπίζεις όμως πως τουλάχιστον σ’ εσένα θα είναι εντάξει (εδώ γελάμε).
Ελπίζεις πως τουλάχιστον, έστω για λίγο, τα αισθήματά του θα είναι αληθινά (εδώ ξαναγελάμε).
Ελπίζεις πως τουλάχιστον θα εκτιμήσει όλη σου τη στήριξη στα δύσκολα, όλη σου την αγάπη και τη προστασία, κάθε σου προσπάθεια να είναι αυτός καλά, να ζει καλά, να περνάει καλά, να έχει δουλειά.
Μόνο που εδώ γελάμε πιο δυνατά από ποτέ.
Γιατί όσο και να ελπίζεις, η γη δεν παύει να γυρνά.
Και πάνω της δεν παύουν να πατούν καθίκια.
Γιατί καθίκι λέγεσαι όταν πουλάς κάποιον που σου φέρθηκε σπαθί.
Ίσως τον μόνο στη ζωή σου, που δεν σου ζήτησε ποτέ κανένα αντάλλαγμα.
Κοίτα να δεις όμως που κάποιοι δεν εκτιμάνε τίποτα.
Και δεν κάνουν για τίποτα.
Ούτε για φίλοι.
Ούτε για περαστικοί.
Ούτε καν για να σου βγάλουν τα σκουπίδια.
Γιατί όσους κι αν παραμυθιάσουν, στο τέλος της ημέρας, θα φοράνε πάντα τα κολάν για παντελόνια.
Τώρα θα μου πείς… ποιος έχασε τη τσίπα του, για να τη βρεις εσύ;
Αν δεν είχα δει ταυτότητα, χαλαρά θα πίστευα πως και το ονοματεπώνυμο που μου΄χεις δώσει, ψεύτικο είναι.
Βέβαια δεν μπορώ να πω, μέσα σε όλες σου τις μούφες, είπες και μια αλήθεια:
«Τι θες εσύ μαζί μου;».
Λάθος μου που τότε αντί να πάρω σοβαρά το καμπανάκι που εσύ ο ίδιος χτύπησες, πήρα εσένα. Γιατί το μεγαλύτερό μου λάθος ήταν που πήρα σοβαρά…εσένα!
Μακάρι να σου δοθεί κι άλλη ευκαιρία να σου φερθούν όπως εγώ.
Δυστυχώς όμως, ο χαρακτήρας μας είναι η μοίρα μας.
Μη τολμήσεις να με πλησιάσεις. Ποτέ και για κανένα λόγο.
Η ζωή μακριά σου είναι απείρως πιο όμορφη.
Πες το και στη γκόμενα σου που νόμιζε ότι κέρδισε το τζόκερ και σιγά σιγά καταλαβαίνει ακριβώς τί έπιασε.
Άργησε αλλά …το έπιασε.
Να’ ξερες μόνο πόσο ευχαριστιέμαι που μαθαίνω ότι περνάς σκατά.
Δηλαδή, ακριβώς όπως τα έκανες.
Αντίο.
Για τον Γιώργο
Θέλεις να μοιραστείς ανώνυμα τη δική σου ιστορία;
Τη περιμένουμε στο info@singlewoman.gr