Είμαι 45 χρονών και η γυναίκα μου 42. Είμαστε μαζί πάνω από 15 χρόνια και πολύ ευτυχισμένοι. Έχουμε καλές δουλειές, καλό αυτοκίνητο και έχουμε γυρίσει όλο τον κόσμο. Είναι η καλύτερή μου φίλη. Αυτό είναι το πρόβλημα.
Δεν τη βλέπω σαν σύζυγο πια. Πριν τη γνωρίσω, πάντα με έλκυαν άντρες, αλλά μόλις τη γνώρισα, αποφάσισα να καταπιέσω τις ορμές μου και να προχωρήσω μαζί της. Προσπάθησα να μην ξανασκεφτώ σεξουαλικά άλλους άντρες. Και τα κατάφερα μέχρι πρότινος.
Νομίζω ότι είμαι bisexual, αλλά δεν έχω κάνει ποτέ σεξ με άντρα να δω πώς είναι, όσο κι αν το ήθελα. Νιώθω ότι ο χρόνος περνάει και εγώ μένω άπραγος και με μια σκέτη επιθυμία στο μυαλό.
Η γυναίκα μου δεν έχει ιδέα. Καταπιέζομαι, για να μην καταλάβει τίποτα, αλλά οι ορμές μου για έναν άντρα έχουν καταντήσει λύσσα. Νιώθω σαν να θέλω να βγω μια νύχτα έξω και να «ψαρέψω» τον πρώτο άντρα, που θα βρω μπροστά μου. Τί να κάνω; Νιώθω άρρωστος και κολλημένος στην ιδέα αυτή.
Παναγιώτης