Νιώθω, ότι χάνω το γιο μου εξαιτίας της αρραβωνιαστικιάς του και της οικογένειάς της. Ο γάμος είναι την ερχόμενη Άνοιξη και μακάρι να ήμουν χαρούμενη γι’ αυτό, αλλά δεν είμαι.
Την αρραβωνιαστικιά του, τη γνώρισε στο πανεπιστήμιο, κατάγεται από μια εύπορη οικογένεια και κάνουν τα πάντα μαζί, από διακοπές και φαγητό έξω μέχρι ταξίδια και θέατρο.
Το αποτέλεσμα: Με το ζόρι τον βλέπουμε και νιώθω πολύ αποκομμένη από τον ίδιο και τη ζωή του.
Το Πάσχα ήρθαν και έμειναν μαζί μας κάποιες μέρες. Ξοδέψαμε πολλά λεφτά και αφιερώσαμε όλο μας το χρόνο για να μείνουν ευχαριστημένοι, αλλά δεν είμαι πολύ σίγουρη, αν εκείνη εντυπωσιάστηκε καθόλου. Φαίνεται κακομαθημένη.
Μακάρι να γινόταν μέλος της οικογένειάς μας, αλλά δε νομίζω να ενδιαφέρεται. Είναι προσκολλημένη στη δική της οικογένεια.
Το αποκορύφωμα είναι ο γάμος – δεν έχουν συμπεριλάβει ούτε εμένα ούτε τον άντρα μου στις ετοιμασίες, παρά το γεγονός, ότι προσφερθήκαμε να τους βοηθήσουμε οικονομικά.
Δεν μας ρώτησαν καν, ποιους θέλουμε να καλέσουμε, παρόλο που θα είναι ένας ανοιχτός γάμος με πάνω από 200 καλεσμένους.
Τι μπορώ να κάνω; Δεν θέλω να απομακρυνθώ τόσο από το γιο μου, ώστε στο τέλος να τον χάσω.
Στεφανία
Θέλεις να μοιραστείς ανώνυμα τη δική σου ιστορία;
Τη περιμένουμε στο info@singlewoman.gr