Ξέρω ότι δεν θα ακουστεί και πολύ έντιμο, αλλά μου αρέσει πολύ ο μπαμπάς του αγοριού μου και νιώθω ότι έχω αισθήματα για εκείνον. Με το φίλο μου το πάμε σοβαρά (είμαστε μαζί ένα χρόνο) και τα πάμε πολύ καλά. Το θέμα είναι ότι όποτε συναντιόμαστε με τον πατέρα του, δεν ξέρω τι μας πιάνει και συμπεριφερόμαστε και οι δυο λες και είμαστε παιδάκια. Κάνουμε γκριμάτσες, φατσούλες, χαζά αστειάκια, πειραζόμαστε πολύ, τίποτα δηλαδή σοβαρό, ούτε πεντάχρονα να ήμασταν. Υπάρχει μια κόντρα μεταξύ μας, του χώνομαι, μου χώνεται και κοιτάμε έντονα ο ένας τον άλλο ακόμη και όταν τρώμε. Μαζί του νιώθω ο εαυτός μου και πολύ άνετα. Δεν νιώθω την ανάγκη να προσποιηθώ ούτε κομπιάζω.
Η γυναίκα του είναι πάρα πολύ στριμμένη και επικριτική. Μην πω κάτι λάθος, αμέσως να μου την πει και να πέσει να με φάει. Όχι μόνο εμένα, αλλά και τον άντρα της και το γιο της. Τους μιλάει άσχημα μπροστά μου και τους προσβάλει με άσχημα λόγια. Αισθάνομαι πολύ αμήχανα, θέλω να τους πάρω αγκαλιά και να τους παρηγορήσω, αλλά δεν τολμάω. Θα με φάει αυτή. Καμιά φορά, όταν βλέπω το μπαμπά του φίλου μου σε κακή διάθεση, πηγαίνω κοντά του και του λέω 2-3 αστειάκια και τσουπ, να το το χαμόγελο. Μαζί μου πάντα χαμογελάει, το βλέπω ότι τον κάνω χαρούμενο. Ένα βράδυ πριν φύγω από το σπίτι τους, καθόμασταν με εκείνον και τη μικρή του κόρη στον καναπέ. Νύσταξα και είπα να αποσυρθώ. Φίλησα τη μικρή του κόρη για καληνύχτα και με κοίταξε τόσο έντονα, που κατάλαβα ότι περίμενε και αυτός φιλάκι. Ντράπηκα και δεν τόλμησα. Φοβήθηκα μην καρφωθώ μπροστά στην κόρη του. Από το φίλο μου έμαθα ότι λέει τα καλύτερα λόγια για μένα, ότι με συμπαθεί πολύ και λέει ότι είμαι η χαρά της ζωής. Και εκείνος όμως μου φτιάχνει τη μέρα. Δεν ξέρω αν αισθάνεται, όπως εγώ. Είναι περίεργο. Θέλω να τον πάρω αγκαλιά, να τον φιλήσω, ειδικά αφού είδα πόσο «σκύλα» είναι η γυναίκα του.
Γεωργία
Θέλεις να μοιραστείς ανώνυμα τη δική σου ιστορία;
Τη περιμένουμε στο info@singlewoman.gr