Είμαστε μαζί πολλά χρόνια και ποτέ δεν μου έδωσε το δικαίωμα να σκεφτώ ότι θα μπορούσε να αστειευτεί για τόσο σοβαρά πράγματα. Πέρυσι άλλαξε δουλειά και πήγε σε μία πολύ καλύτερη. Παρατήρησα ότι η στάση του άλλαξε λίγο. Ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι προσπαθεί να ταιριάξει στο περιβάλλον της νέας εργασίας και να τα βρει με τους καινούργιους του συναδέλφους.
Πριν από λίγους μήνες είχα μια αποβολή, που συνέβαλε στο να πάθω κατάθλιψη. Κλάμα, κρίσεις πανικού, δεν έβγαινα από το σπίτι και γενικά δεν ήμουν ο εαυτός μου.
Ευτυχώς, ζήτησα βοήθεια και είμαι πολύ καλύτερα τώρα.
Εκείνη την εποχή ο σύντροφός μου ήταν πλάι μου και στάθηκε βράχος βοηθώντας με να ξεπεράσω το πρόβλημά μου. Πρόσφατα, ένα βράδυ μέθυσε, άρχισε να γελάει και μου αποκάλυψε ότι στη δουλειά του είμαι θέμα συζήτησης και όλοι μαζί γελάνε εις βάρος μου.
Είπε στους συναδέλφους του για την κατάστασή μου και αντί τα βόδια να με σεβαστούν, με έκαναν περίγελο λέγοντας ότι είμαι για το τρελάδικο και ότι τις γιορτές έπρεπε να βάλουν όλοι λεφτά να μου πάρουν δώρο έναν ζουρλομανδύα. Δεν σεβάστηκαν τίποτα. Επίπεδο απόπατος! Ο φίλος μου, αντί να τους βάλει στη θέση τους και να τους κόψει το βήχα, συμμετείχε και συμπλήρωνε!
Αισθάνθηκα πολύ άσχημα όχι τόσο για εκείνους, όσο για το φίλο μου. Δεν περίμενα τέτοια συμπεριφορά από εκείνον. Πώς μπόρεσε να γελάσει με κάτι τόσο σοβαρό και να δώσει δικαιώματα και στους άλλους να γελάνε;
Εάν ήμουν εγώ, δεν θα τολμούσαν να βγάλουν άχνα. Θα τον υπερασπιζόμουν ακόμη κι αν παίζαμε ξύλο. Του είπα πώς αισθάνθηκα και η απάντησή του ήταν ότι είμαι «πολύ ευαίσθητη» και ότι δεν έχω χιούμορ.
Πώς γίνεται από τη μία να είναι δίπλα μου και να με υποστηρίζει και μετά από λίγο να με κοροϊδεύει και να με χλευάζει;
Μου πρότεινε να πάμε διακοπές, για να το ξεχάσουμε. Είπα ναι, γιατί τον αγαπώ, αλλά όλο αυτό γυρνάει ακόμα στο μυαλό μου και δεν είμαι σίγουρη τί να κάνω.
Μαρία