Την πρώτη φορά που έκανα σεξ με κορίτσι, το κάναμε σε ένα ντιβάνι. Ανάψαμε κεράκια, ξαπλώσαμε και φιληθήκαμε. Το κλίμα ήταν αισθησιακό και δεν υπήρχε ίχνος χυδαιότητας. Μετά κάτσαμε γυμνές στο κρεβάτι, ζωγραφίσαμε και μιλήσαμε για τα όνειρά μας. Ήταν σαν να ήμουν μέσα στην ψυχή της. Ήταν ένα όμορφο και αγνό κορίτσι γι’ αυτό και την αγάπησα.
Παρεμπιπτόντως πάντα μου άρεσαν τα αγόρια. Δεν γνώριζα ότι υπήρχαν και εναλλακτικές επιλογές. Ήμουν ένα νεαρό, ανώριμο κορίτσι, που ήθελε να περάσει καλά και δεν το έβλεπα ως κάτι το σοβαρό. Αλλά ήταν. Γιατί την αγάπησα. Και με αγάπησε και εκείνη. Στις 8 το βράδυ, αφού έζησα την πιο έντονη σεξουαλική εμπειρία της ζωής μου, αποκοιμήθηκα πλάι της αγχωμένη ότι είχα κάνει κάτι το αδιανόητο ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα.
Έτσι, εκείνο το βράδυ με το πρόσχημα ότι πάω να βρω μια φίλη από το σχολείο, μπήκαμε στο δωμάτιό της και κλειδώσαμε την πόρτα. Άναψε κεριά και έβαλε απαλή μουσική. Καθίσαμε δίπλα-δίπλα. «Θα το κάνουμε όντως;» Γέλασα. Γέλασε. Της είπα ότι δεν το είχα κάνει ποτέ πριν. Ένα μέρος μου ήταν ήρεμο, αλλά ένα άλλο ήταν αγχωμένο. Δεν ήξερα πώς να την αγγίξω. Δεν ήξερα πώς θα με αγγίξει. Θα μου άρεσε; Θα της άρεσε; Δεν έχει σημασία. Όταν αγαπάς κάποιον, τον αγαπάς γι’ αυτό που είναι, όχι για το κορμί του.
Έτσι, καθίσαμε και κάναμε μια λίστα για το πώς θα προχωρήσουμε. Πρώτα θα φιλιόμασταν και στη συνέχεια, αφού σιγουρευόμασταν ότι μας άρεσε, θα προχωρούσαμε. Εάν κάποια στιγμή μια από μας ήθελε να σταματήσει, θα σταματούσαμε αμέσως. Δεν σταματήσαμε όμως.
Είχα φίλους πριν – έφηβα αγόρια που μπορούσα να αποπλανήσω με το λάγνο βλέμμα μου και την έντονη σεξουαλικότητά μου. Ήταν εύκολο στα αγόρια. Στα κορίτσια δεν ήξερα. Μήπως ήταν τα κορίτσια αυτό που πραγματικά ήθελα; Όταν κάτι έχει σημασία για μένα, είμαι συνήθως αμήχανη, τρομαγμένη, δειλή και σε σύγχυση, όπως τώρα. Οπότε μάλλον ήθελα πιο πολύ τα κορίτσια και δεν το ήξερα. Τα αγόρια δεν με έφεραν ποτέ σε οργασμό, πάντα προσποιούμουν. Ποτέ δεν με έκαναν να κλάψω, παρά μόνο όταν χωρίζαμε. Με άγγιζαν για να με ανάψουν και δεν ένιωθα τίποτα. Ήθελαν να τους παραδοθώ άνευ όρων, αυτό και μόνο. Σημειωτέον ότι δεν ήταν όλοι έτσι, αλλά οι περισσότεροι.
Εκείνη τη νύχτα, 4 ώρες μετά και ενώ κάναμε έρωτα, εκείνη στεκόταν ανάμεσα στα πόδια μου και εγώ γυμνή, ήξερα μεν τί θα συμβεί, αλλά δεν μπορούσα να εκφράσω με λόγια πόσο τρελά το ήθελα. Από την άλλη ήμουν έτοιμη να φύγω ουρλιάζοντας ότι «δεν είμαι λεσβία».
Το κατάλαβε ότι κάτι σκεφτόμουν. Με ρώτησε και της είπα την αλήθεια. Χαμογέλασε. Κάτι μου είπε αλλά δεν θυμάμαι τί. Ήταν κάτι του στυλ ότι δεν έπρεπε να ανησυχώ και ότι θα μπορούσαμε να το πάμε πιο αργά και ότι αρκούσε να ξαπλώσω, να κλείσω τα μάτια μου και να μη σκέφτομαι τίποτε άλλο.
Η πιο έντονη μνήμη που έχω από εκείνη τη νύχτα ήταν ότι την κοίταζα και αισθανόμουν ότι δεν ήμουν αντάξια ενός τόσο τέλειου ανθρώπου. Παρόλο που συνέχισα τις ανόητες σκέψεις μου, ένιωθα απανωτές δονήσεις μέχρι που στο τέλος φτάσαμε ταυτόχρονα στην κορύφωση. Αυτό το είδος οργασμού το ονειρευόμουν χρόνια. Το ότι την έκανα να νιώσει το ίδιο με μένα, μου προσέφερε ακόμη μεγαλύτερη ηδονή.
Ξαπλώσαμε η μια δίπλα στην άλλη…Τα πόδια μας μπλεγμένα, η μουσική συνεχιζόταν, τα κεριά καίγονταν. Ο ήλιος ανέτειλε. Πίσω στην πραγματικότητα. Κοιμόταν, αλλά τα δικά μου μάτια ήταν ορθάνοικτα και κοίταζαν το ταβάνι.
Φοβάμαι, αλλά όχι τόσο πια. Κάτι σημαίνει αυτό. Την κοιτάζω σαν να είναι το πιο όμορφο πράγμα που έχω δει ποτέ. Φοβάμαι όχι τόσο για αυτό που κάναμε, αλλά για το τί θα σχολιάσει ο κόσμος, αν το μάθει. Αυτός ο κόσμος…Όλους μας κυβερνά. Σκέφτομαι ότι θα ήταν ωραία να ξυπνάω κάθε πρωί δίπλα σε μια τέτοια γυναίκα, που ξέρω ότι δεν θα με αφήσει και δεν θα φύγει μετά το πρωινό και ότι ακόμα κι αν όλοι οι άλλοι με κοιτούν με περιφρόνηση, εκείνη δεν θα το κάνει ποτέ. Θα είναι εκεί ακόμη κι αν φύγουν όλοι απ’ τη ζωή μου.
Πηγή: thoughtcatalog.com