Παρ’ όλο που είμαι απόλυτα ικανοποιημένη από τη ζωή μου ως παντρεμένη εδώ και 29 χρόνια, στην κοινωνία αρέσει να μου υπενθυμίζει συνεχώς, ότι κάτι λείπει από τη ζωή μου: τα παιδιά.
Για να είμαι σαφής, ο άντρας μου και εγώ είμαστε μια χαρά μαζί. Το σπίτι μας είναι γεμάτο από γέλιο, χαρά, και σχέδια. Δεν θρηνούμε πάνω από την κενή κρεβατοκάμαρά μας ή την έλλειψη παιδικών γενεθλίων στο ημερολόγιό μας. Είμαστε χαρούμενοι που είμαστε μόνο οι δυο μας – μαζί με το σκυλάκι μας, και τις πέντε γάτες μας.
Έχουμε υποστεί πολλά που μας υπενθυμίζουν ότι, το να είμαστε άτεκνοι ισούται, μερικές φορές, με έλλειψη. Κάποιοι μας κουτσομπόλευαν ενώ άλλους να υπονοούν ότι είμαστε εγωιστές.
Έχω καταλάβει ότι η κοινωνία δεν είναι πάντα με το μέρος σου, όταν η οικογενειακή σου κατάσταση δεν ταιριάζει με τον κανόνα.
Το πιο «τρανταχτό» επιχείρημα, που οι γονείς με παιδιά λένε σε εμάς τους μη έχοντες, είναι ότι «δεν ξέρεις τί χάνεις».
Είναι αλήθεια. Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν γνωρίζω. Δεν ξέρω πώς είναι να γεννάς. Δεν ξέρω πώς είναι να κοιτάς στα μάτια ενός άλλου και να βλέπεις τον εαυτό σου. Δεν ξέρω πώς είναι η αίσθηση ενός μικρού χεριού στο δικό μου ή την ευθύνη που σου φέρνει δάκρυα στα μάτια και που, δεν μπορείς πάντα να σκουπίσεις. Δεν ξέρω τους φόβους και τις χαρές του να έχεις παιδί.
Ναι, ξέρω ότι χάνω όλα αυτά τα πράγματα.
Δεν ισχυρίζομαι ότι η μητρότητα δεν είναι ένας μυστικιστικός, μοναδικός δεσμός, τον οποίο δεν μπορώ να κατανοήσω. Δεν θέλω να υποβαθμίσω τη γονεϊκότητα ή να δηλώσω ότι δεν με γεμίζει. Δεν θέλω να μιλήσω για τον δεσμό ενός γονέα και ενός παιδιού, γιατί «δεν ξέρω τί χάνω» από αυτή τη ζωή.
Εν τούτοις, είμαι εδώ για να δηλώσω ότι, ανεξάρτητα από το αν έχεις παιδιά από άποψη ή λόγω των περιστάσεων, τα άτομα χωρίς παιδιά μπορούν να είναι επιτυχημένα, χαρούμενα και γεμάτα. Μπορούν, ακόμα, να βρουν έναν τρόπο να συμβάλουν στον κόσμο και να βρουν νόημα στη ζωή τους.
Το να έχεις παιδιά, είναι σαν να προσπαθείς να συναρμολογήσεις ένα γιγαντιαίο παζλ – ακόμα και εάν δεν βάλεις αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι, υπάρχει χώρος για άλλα κομμάτια. Υπάρχει ακόμα χώρος για δημιουργία, για χαρά και για ολοκλήρωση χωρίς παιδιά στην όλη εικόνα.
Θαυμάζω όλους τους γονείς που μεγαλώνουν την επόμενη γενιά και είμαι η πρώτη που θα αναγνωρίσει πόσο σημαντική είναι η δουλειά τους. Παρ ‘όλα αυτά, ως άτεκνη γυναίκα που είναι δασκάλα, συγγραφέας και άνθρωπος γενικά, νιώθω ότι και εγώ μπορώ να διαμορφώσω τον κόσμο προς το καλύτερο.
Ναι, είναι αλήθεια ότι «δεν ξέρουμε τί χάνουμε» σε ορισμένες περιπτώσεις, επειδή δεν έχουμε παιδιά. Η ζωή μας είναι πολύ διαφορετική από αυτή των γονέων.
Κατά κάποιον τρόπο, όμως, οι ζωές μας δεν διαφέρουν και τόσο πολύ. Θέλουμε και εμείς να βρούμε τη θέση μας στον κόσμο και να αφήσουμε το θετικό μας στίγμα. Θέλουμε να βρούμε νόημα και σκοπό.
Μην φοβάσαι όσους δεν έχουν παιδιά ή σκεφτείς ότι δεν θα βρουν ποτέ νόημα στη ζωή τους. Το νόημα μπορεί να είναι διαφορετικό, από αυτό που παρουσιάζει η συμβατική οικογενειακή ζωή.
Θυμήσου, όμως, πως δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο. Τα διαφορετικό είναι, πολύ απλά, διαφορετικό, και τα ζευγάρια χωρίς παιδιά δεν είναι ότι «δεν ξέρουν τί χάνουν» από τη ζωή. Απλώς ζουν τη ζωή που διάλεξαν, όπως αντιστοιχα διάλεξες κι εσύ τη δική σου.
Πηγή: huffingtonpost.com