Είμαι μια καθημερινή γυναίκα 30 ετών. Με τη δουλειά μου, τα ενδιαφέροντά μου, τους φίλους μου και μια καθημερινότητα που ταιριάζει σ’ ένα άτομο της ηλικίας μου.
Χαίρομαι την κάθε ημέρα που περνάει σαν να είναι μοναδική. Γελάω με όσους μου λένε πότε επιτέλους θα νοικοκυρευτώ και θα ανοίξω σπιτικό. Γιατί δεν ερωτεύομαι, δεν έχω σχέση, αγόρι κλπ. Λες και ο έρωτας είναι κάτι το απλό που πατάς το κουμπί και έρχεται. Ο έρωτας δεν είναι πίσω από την πόρτα αλλά έξω από την πόρτα. Στον έξω κόσμο!
Κι εκεί που απελπίζομαι, που σκέφτομαι πως ίσως έχουν δίκιο και αν αυτά που έχω είναι όλα όσα πραγματικά επιθυμώ, αν αυτά που περιμένω αξίζουν την αναμονή και την προσμονή μου τότε παλεύω με τις αρνητικές μου σκέψεις.
Πάντοτε πιστεύω πως γίνεται κάτι που εντελώς ξαφνικά σου επιβεβαιώνει πως αυτό που η ψυχούλα σου θέλει και αυτά που μας αξίζουν επιβάλουν το χρόνο μας και την προσμονή μας.
Ο καθένας από εμάς αξίζει το καλύτερο για τον εαυτό του και μπορεί να περιμένει όσο καιρό κρίνει αυτός σωστό για να τα αποκτήσει. Ακόμα όμως και τότε υπάρχουν στιγμές που πέφτω ψυχολογικά.
Λυπάμαι όταν βλέπω τη μητέρα μου να στεναχωριέται και τις θείες μου να φοβούνται πως δεν έχω στόχους και βλέψεις να παντρευτώ και να κάνω οικογένεια. Δεν ξέρω πώς να τους εξηγήσω πως ο άντρας δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Δεν είμαι κονσέρβα ντομάτα που λείπει από το ντουλάπι μας και πάμε στο ράφι του σούπερ μάρκετ να την αγοράσουμε.
Θα ήθελα τη βοήθειά σας, είμαι χαμένη στις σκέψεις και τις ενοχές μου.
Έρωτα που είσαι; Πότε θα μου χτυπήσεις την πόρτα;
Πηγή: http://efisecrets.gr/