Στη δουλειά μου πρόσφατα απέκτησα έναν καινούργιο συνάδελφο, με τον οποίο τα πάμε πολύ καλά. Περνάμε μαζί τα διαλείμματά μας και τρώμε μεσημεριανό παρέα δύο φορές την εβδομάδα.
Ποτέ δεν τον είδα με «άλλο μάτι». Είμαστε απλά συνάδελφοι. Είναι 12 χρόνια μεγαλύτερος από μένα. Εγώ είμαι παντρεμένη και εκείνος τα έχει με μια κοπέλα 9 χρόνια.
Δίπλα στη δουλειά έχουμε ένα μαγαζάκι, που το λατρεύουμε και οι δύο μιας και έχει φοβερά σνακ, μεγάλη ποικιλία και πολύ καλές τιμές. Τα κορίτσια, που δουλεύουν εκεί μας έχουν μάθει τόσο καιρό και χαιρετιόμαστε, όποτε πάμε.
Μια μέρα, που πήγα εκεί μόνη μου, ένα από τα κορίτσια με ρώτησε, πού ήταν ο «φίλος» μου.
Της δήλωσα ορθά κοφτά, ότι είναι απλώς συνάδελφός μου και εκείνη μου είπε, ότι ο συνάδελφός μου, όταν αναφέρεται σε μένα, με αποκαλεί «κοπέλα» του και επίσης θεώρησε, ότι είναι «φίλος» μου, μιας και εκείνος πληρώνει πάντα, όποτε πάμε παρέα.
Στην ουσία, πληρώνει όντως και τα δικά μου. Κι αυτό γιατί η εταιρία καλύπτει ένα μας γεύμα καθημερινά, οπότε όταν παραγγέλνουμε, του δίνω τα δικά μου χρήματα, για να πληρώσει εκείνος (ως ο άντρας της παρέας) και να μην κάνουμε δύο χωριστές πληρωμές, ούτε να κόβουμε δύο διαφορετικές αποδείξεις. Η εταιρία, όμως πληρώνει, το τονίζω, όχι εκείνος.
Το ότι όμως, με αποκαλεί δεξιά και αριστερά «κοπέλα» του, ούτε που το είχα φανταστεί και δεν ξέρω, γιατί το κάνει. Πώς μπορώ να το συζητήσω μαζί του με τρόπο χωρίς να χαλάσει η σχέση μας και χωρίς να δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα στο γραφείο;
Γεωργία
Θέλεις να μοιραστείς ανώνυμα τη δική σου ιστορία;
Τη περιμένουμε στο info@singlewoman.gr