Η γυναίκα μου κι εγώ είμαστε κοντά στα 30. Είμαστε μαζί τα τελευταία 5 χρόνια, εκ των οποίων τα 2 παντρεμένοι. Δεν έχουμε παιδάκια ακόμα, αν και ελπίζω σύντομα να αποκτήσουμε.
Η γυναίκα μου είναι ό, τι καλύτερο μου έχει συμβεί. Είναι πανέμορφη και είμαι σίγουρος, ότι θα γίνει καταπληκτική μαμά. Καμιά φορά, ακόμα κι εγώ ο ίδιος αναρωτιέμαι, που βρήκα τέτοιο διαμάντι.
Ωστόσο, τώρα τελευταία βγάζει κάποιες ανασφάλειες, που πολύ πιθανό να επηρεάσουν τη σχέση μας μελλοντικά.
Αισθάνομαι συνεχώς, πως ό, τι κι αν κάνω, δεν είναι ποτέ αρκετό, για να την κάνει να νιώσει καλά με τον εαυτό της.
Χτες το βράδυ τσακωθήκαμε για κάποιες φωτογραφίες που είχε βγάλει και ενώ της είπα, πόσο όμορφη ήταν, δεν ήταν ικανοποιημένη, λέει, με τον τρόπο που αντέδρασα, μόλις τις είδα.
Όταν ήταν 12 ετών, τη βίασε κάποιο μεγαλύτερο παιδί σε ένα πάρτι και δεν το είπε ποτέ σε κανέναν, παρά μόνο σε μένα.
Πάντα ήμουν υποστηρικτικός απέναντί της. Της έχω προτείνει πολλές φορές να δει κάποιον ειδικό ή να το συζητήσει με τους γονείς της. Αλλά δεν θέλει, για την ακρίβεια είναι κάθετη. Έχω σκεφτεί πολλές φορές να το πω στη μητέρα της, αλλά δεν τολμώ, γιατί δεν θα με συγχωρέσει ποτέ, που πρόδωσα την εμπιστοσύνη της.
Οι γονείς της πρόσφατα έκλεισαν 46 χρόνια γάμου. Άραγε θα φτάσουμε και μαζί τόσα; Μάλλον όχι, εκτός αν αντιμετωπίσει το παρελθόν της και δεχτεί την κατάλληλη βοήθεια.
Δεν ξέρω, πώς να το χειριστώ.
Αποστόλης