Εργάζομαι σε μεγάλη εταιρεία στην Αθήνα σε τμήμα, που αποτελείται από μόλις 5 άτομα. Έχω μια αφεντικίνα, η οποία μου βγάζει την πίστη κάθε μέρα. Χειρότερο άνθρωπο από εκείνη δεν έχω ξανασυναντήσει στη ζωή μου. Η συμπεριφορά της είναι ανεπίτρεπτη και παιδική.
Την περασμένη εβδομάδα με πήρε τηλέφωνο ερχόμενη στη δουλειά και μου ζήτησε να της φέρω ένα κιλό παγωτό από το απέναντι ζαχαροπλαστείο για να κεράσει κάτι στελέχη άλλης εταιρείας, που είχαν έρθει να συζητήσουν για δουλειές. Της είπα ευχαρίστως να έφερνα, αλλά μου είχαν τελειώσει τα χρήματα. Μόλις πήγα στη δουλειά, με άρχισε. «Προχτές πληρώθηκες. Πήρες και το δώρο. Τί τα έκανες τόσα λεφτά; Με ξεφτίλισες. Θα έπρεπε να ντρέπεσαι. Έφυγαν οι άνθρωποι και δεν είχα τίποτα να τους κεράσω. Τί γνώμη θα σχημάτισαν; Ώρα είναι να χάσω τη συμφωνία από τις βλακείες τις δικές σου».
Δεν γνωρίζει τις ανάγκες μου, οπότε δεν έχει δικαίωμα να μου μιλάει έτσι. Αγόρασα αυτοκίνητο πρόσφατα και όλα μου τα λεφτά πάνε στις δόσεις. Ας πήγαινε εκείνη να πάρει ή να είχε προνοήσει και να είχε αγοράσει από την προηγούμενη μέρα. Στην τελική, ας έστελνε κάποιον άλλο. Μετά βρήκε να μου πει για τον προηγούμενο μήνα, που πήρα μια μέρα άδεια από τις τόσες που μου χρωστάει για να πάω στο γάμο της κολλητής μου, λες και την έβαλα μπάστακα. Με κατηγορεί ότι έχω μπερδέψει τις προτεραιότητές μου και ότι έπρεπε να την είχα βοηθήσει τώρα που με είχε ανάγκη.
Με κοροϊδεύει και για την ακοή μου. Έχω πρόβλημα από μικρή και φοράω ακουστικό. Ήρθε έξω από την πόρτα του τμήματος που είναι από τζάμι, τη χτύπησε και όταν σήκωσα το βλέμμα από τον υπολογιστή για να κοιτάξω ποιος ήταν άρχισε να κάνει περίεργα στη νοηματική, έβαλε τα γέλια και έφυγε. Θα έπρεπε να ντρέπεται. Δεν κοροϊδεύουμε έναν άνθρωπο με ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα. Σε τί οικογένεια μεγάλωσε και συμπεριφέρεται έτσι;
Δεν έχω πού να απευθυνθώ για να κάνω παράπονα. Αυτή είναι το αφεντικό, δεν υπάρχει άλλος πιο πάνω. Τί να κάνω; Δουλειά να αλλάξω λίγο δύσκολο τέτοιες εποχές που ζούμε. Τουλάχιστον είναι συνεπής στα οικονομικά της κι ας παίρνω λίγα.
Στέλλα