Απ’ όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, η όρεξη μου για οτιδήποτε αφορά ζάχαρη, ψωμί ή ακόμα και για την οικογενειακή πίτσα, ήταν πάντοτε ακόρεστη. Πάντα ζήλευα ανθρώπους, που σε αντίθεση με μένα, τρώνε και δεν παχαίνουν ή παχαίνουν και απλά δεν τους απασχολεί!
Στην μάχη που δίνω ενάντια σε τεράστια σάντουιτς και σοκολατένια γλυκά, προσπαθώ να γυμνάζομαι αρκετά για να κρατάω τα παχάκια μου στα σωστά σημεία.
Μερικές φορές όμως, όταν βρίσκομαι σε ταξίδι ή βρίσκομαι στον καναπέ μου βλέποντας μια αγαπημένη σειρά, έχω τάσεις υπερφαγίας , βολεύομαι και ξεχνάω όλα τα μαθήματα γυμναστικής. Σαν αποτέλεσμα, χάνω και παίρνω μονίμως 10 κιλά τα τελευταία 15 χρόνια.
«Όταν χάσω 10 κιλά, θα είμαι μια χαρά!» είπα σε μια φίλη μου.
«Ή μπορείς πολύ απλά να αποδεχτείς τον εαυτό σου, ακριβώς όπως είναι» μου απάντησε με ένα χαμόγελο.
Εάν σκέφτεσαι συνεχώς ότι η απώλεια κιλών, αυτόματα θα κάνει τα πάντα καλύτερα στη ζωή σου, θα καταλήξεις να μην ζεις αληθινά και προπάντων, να μην ζεις το τώρα.
Ακόμα και αν χάσεις αυτά τα 10 παραπάνω κιλά, οι λογαριασμοί δεν θα σταματήσουν να έρχονται, δεν θα βρεις οπωσδήποτε τον τέλειο σύντροφο και οι άνθρωποι δεν θα πάψουν να σε πληγώνουν ή να σε απορρίπτουν. Οι σχέσεις και οι συμπεριφορές, δεν γνωρίζουν από βάρος!
Όσο περισσότερο πλησιάσεις στο να αποδεχτείς τον εαυτό σου όπως είναι, τόσο καλύτερα μπορείς να ζήσεις όσα σου συμβαίνουν αυτή τη στιγμή.
Πηγή: http://divorcedmoms.com/