Υιοθεσία:διαδικασία κατά την οποία ένα άτομο ή ένα ζευγάρι αναλαμβάνει την γονική μέριμνα ενός ανήλικου τέκνου,από τον βιολογικό ή νομικό γονέα αυτού του ατόμου και με αυτόν τον τρόπο μεταβιβάζει μόνιμα όλα τα δικαιώματα και τις ευθύνες μαζί με τη συγγένεια από τον βιολογικό γονέα ή γονείς στον θετό.(βάση της wikipedia)
Πράξη θεάρεστη (κατ’ εμέ).
Να σας συστήσω την Δέσποινα. Μια ευσυνείδητη κι έντιμη βρεφονηπιοκόμος,που λόγω του επαγγέλματός της πάντα τη θυμάμαι ανάμεσα στα παιδιά. Δε θα μπορούσα να μη τη φέρω στο μυαλό μου για μια συνέντευξη αφού κάθε φορά που τη συναντούσα στο δρόμο και τη ρωτούσα για τον γιο της πάντα έλαμπε! -«Καλά είναι το καμάρι μου»,μου απάντησε την τελευταία φορά.Και κάπως έτσι φτάσαμε στην παρακάτω καθάρια κι άκρως διδακτική ιστορία….
-Δέσποινα μου,να ξεκινήσουμε από το θέμα εγκυμοσύνη. Πως δεν προσπάθησες να μείνεις έγκυος;
-Είχα ένα συγκεκριμένο πρόβλημα υγείας.Φυσιολογικά δε μπορούσα να μείνω έγκυος.Οι γιατροί ήταν ξεκάθαροι από την αρχή και με είχαν ήδη ενημερώσει για τους εναλλακτικούς τρόπους μητρότητας.
-Οι οποίοι ήταν;
-Πρώτα μου μίλησαν για την εξωσωματική.Ενημερώθηκα για την όλη διαδικασία,για το χρόνο που χρειαζόταν και για την προσπάθεια.Όμως μετά από πολλή σκέψη αποφάσισα να μην κάνω.
-Δεν ήθελες ακόμη;Δεν ήσουν έτοιμη;
-Όχι,δεν είναι αυτό.Συνειδητοποίησα έγκαιρα πως δε χρειάζεται το παιδί να μου μοιάζει στην μύτη για να είναι παιδί μου.Κι έτσι ήμουν σίγουρη πως έπρεπε να προχωρήσω στον δεύτερο εναλλακτικό τρόπο μητρότητας.
-Στην υιοθεσία.
-Ακριβώς.
-Από που ξεκίνησες;
-Ξεκίνησα να κάνω όλες τις νόμιμες διαδικασίες στο ίδρυμα ΜΗΤΕΡΑ .Τότε ήταν πολύ χρονοβόρες κι ελπίζω σήμερα να έχουν αλλάξει.Παλιό βλέπεις το σύστημα.Ήθελαν πολλά περιουσιακά στοιχεία τότε,κι Ε9 δεν υπήρχε.
-Σε κάλεσαν για συνέντευξη;
-Ναι ,με κάλεσαν και θυμάμαι πολύ συγκεκριμένα πως μόλις τελειώσαμε η κοινωνική λειτουργός με ενημέρωσε πως το 80% των υιοθεσιών γίνεται με ιδιωτική νόμιμη διαδικασία,κατά την οποία η γυναίκα που κυοφορεί,επιλέγει η ίδια τους ανθρώπους που θα δώσει το παιδί της.
-Πότε πήρες απάντηση από το συγκεκριμένο ίδρυμα;
-Μετά από κάποιους μήνες πήρα αρνητική απάντηση.Και να φανταστείς πως το επάγγελμά μου θεωρείται προσόν σε τέτοιες καταστάσεις,Αλλά δυστυχώς δεν εκτιμήθηκε.
-Άρα η υιοθεσία του παιδιού σου δεν προέκυψε από εκεί;
-Όχι. Όσο περίμενα τις εξελίξεις από το ΜΗΤΕΡΑ,είχα ξεκινήσει τις επαφές μου με έναν σύλλογο του διαδικτύου.Τότε βέβαια ήταν ομάδα ακόμη. Σύλλογος ΑΜΦΙΔΩΡΟΝ λέγεται και παρά τον μεγάλο του αγώνα δεν ευδοκίμησε.
-Γιατί όχι όμως;
-Υποθέτω πως οι θετοί γονείς φοβούνται.
-Τι πράγμα;
-Την φυγή των παιδιών τους. Μην μαθευτεί και τι θα γίνει. Φοβούνται να συμμετέχουν.
-Οπότε μέσα από αυτόν τον σύλλογο ξεκίνησες;
-Ναι,μέσω του συλλόγου ξεκίνησα να ενημερώνομαι για την ιδιωτική νόμιμη υιοθεσία και να ελπίζω.Αν δεν το είχα κάνει πιστεύω πως θα δεχόμουν μεγάλο πλήγμα.
-Πόσο χρονών ήσουν τότε;
-Ήμουν 34 ετών.
-Και παρόλα αυτά πάλι δεν επιχείρησες να κάνεις εξωσωματική;
-Όχι.Θεωρούσα τον εαυτό μου ΣΤΑΛΜΕΝΟ ΓΙΑ ΥΙΟΘΕΣΙΑ.Είχα και την στήριξη από τον πρώην σύζυγό μου.ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΥ ΠΩ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που με στήριξε και συμμετείχε στην απόφασή μου αυτή.
-Πες μας λοιπόν την ιστορία της υιοθεσίας.
-Το 2008 κάποιος από την τότε ομάδα ΑΜΦΙΔΩΡΟΝ μου τηλεφωνεί και μου λέει πως υπάρχει μια ενήλικη,ανύπαντρη κοπέλα που κυοφορεί και θέλει να δώσει το παιδί γιατί δεν ήθελε να το καταλάβουν οι γονείς της.Εγώ εννοείται πως θα έκανα τα αδύνατα δυνατά για να αδράξω την ευκαιρία!Tελικά η κοπέλα γέννησε στις 10 του Δεκέμβρη. Ωστόσο δεν είχε αποφασίσει ακόμη. Μας πήρε Πρωτοχρονιά μέχρι να μας πει το ναι!
-Πως ένιωθες εσύ όλο αυτό το διάστημα;
-Αγωνία ,πόνο! Μέχρι να ακούσω την απόφασή της πονούσα τόσο πολύ που πολλές φορές πιστεύω πως ΕΝΙΩΘΑ ΤΙΣ ΩΔΙΝΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΤΕ ΕΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΤΟΚΕΤΟ!
-Το πρώτο πράγμα που έκανες μόλις το έμαθες;
-Πήγα να αγοράσω ένα καινούριο παλτό για να καλοδεχθώ το παιδί μου.Να με δει όμορφη και περιποιημένη.Πήρα και κάποια φορμάκια πολύ διστακτικά γιατί φοβόμουν μην το μετανιώσει η βιολογική μητέρα,μα σκέφτηκα πως αν στραβώσει θα τα δώσω στην ανηψιά μου.Βλέπεις είναι μια ηλικία.
-Κι επέστρεψες σπίτι σου;
-Ναι ,αλλά πως επέστρεψα!Από την πολλή αγωνία και πίεση,έχοντας όλες αυτές τις σκέψεις στο μυαλό μου,μη το μετανιώσει η βιολογική τελευταία στιγμή και τι θα κάνω μετά, έσπασαν όλα τα αγγεία της μύτης μου κι άρχισα να αιμορραγώ.ΤΗΝ ΕΒΓΑΛΑ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ…
-Ώσπου;
-Ώσπου 5/1 ξεκινά το παιδί με την βιολογική να έρθει για τις διαδικασίες.25 ημερών παιδί και ταξίδεψε με καράβι,το μανάρι μου.Είχα στείλει και ταξί να τους πάρει θυμάμαι.
-Πως ήταν η πρώτη στιγμή που τον είδες;
-Όταν ήρθε η ώρα να συναντηθούμε….!Μέχρι να πεθάνω θα το θυμάμαι.Εκείνη κρατούσε ένα καθισματάκι αυτοκινήτου σκεπασμένο με μια κουβέρτα.Την ανοίγει και μου λέει:»Ορίστε το παιδί σας!».
-Και;
-Και γεννήθηκε ένας ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΡΩΤΑΣ!!!!
-Ποια ήταν η συνέχεια;
-Πρώτα πήγαμε για τις αιματολογικές εξετάσεις.Αντιμετωπίσαμε ένα μικρό προβληματάκι,πρώτον γιατί ήταν παραμονή των Φώτων και τα περισσότερα ιατρεία ήταν κλειστά,και δεύτερον διότι ήταν μόλις 25 ημερών παιδί και μπορούσαν να του πάρουν αίμα μόνο σε μαιευτήριο ή παιδιατρική κλινική.Αλλά ευτυχώς όλα πήγαν καλά!
-Ύστερα;
-Ύστερα πήγαμε σε δικηγόρο για να υπογράψουμε ένα τύπου συμβόλαιο κατά το οποίο η βιολογική μητέρα μας δίνει το παιδί της κι έχει δικαίωμα μέσα σε τρεις μήνες να το πάρει πίσω αν το έχει μετανιώσει!Άλλη αγωνία εκεί!!
-Πως ήταν το κλίμα μέσα στο δικηγορικό γραφείο;
-Κοίτα.Εγώ είχα πάει με σκοπό.Έλεγα πως αν έβλεπα στα μάτια αυτής της γυναίκας τον παραμικρό ενδοιασμό ή δισταγμό θα της έλεγα παρ’ το και φύγε!
-Αλλά…
-Αλλά ευτυχώς για εμένα και το παιδί,ποτέ δεν είδα κάτι τέτοιο!
-Εκείνη λοιπόν φεύγει.
-Ναι, φεύγει κι έπρεπε να ξαναέρθει μετά από τρεις μήνες για να επικυρωθεί και με δικαστήριο η υιοθεσία.
-Μαρτυρικό διάστημα;
-Δε λες και τίποτα!Εκεί πλέον σε κυριεύει ο φόβος!ΦΤΑΝΕΙΣ ΣΕ ΑΚΡΑΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ γιατί φοβάσαι μήπως η βιολογική ανακαλέσει την απόφασή της!
-Μέχρι που έφτασε η δική σου σκέψη;
-ΝΑ ΠΑΡΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΡΥΦΤΩ! ΜΗ ΜΟΥ ΤΟ ΠΑΡΟΥΝ!!!
-Ευτυχώς όμως…
-Ναι ,ευτυχώς!
-Ας επανέλθουμε λίγο στις πρώτες ώρες μαζί του.
-Αφού φύγαμε από τον δικηγόρο,πήγαμε να αγοράσουμε τα απαραίτητα κι επισκεφθήκαμε την αδελφή μου που είχε ήδη τρία παιδιά.Στα δύο τα πιο μεγάλα μάλιστα είπαμε πως το μωρό μας το έφερε ο Αη Βασίλης κάτω από το δέντρο!
-Τέλεια σκέψη.Οπότε το παιδί σου μεγάλωνε με παιδιά!
-Όχι απλά!Μεγάλωνε μέσα στους σταθμούς που δούλευα!Το είχα πάντα μαζί μου!Τα παιδιά θέλουν παιδιά!
-Του έχεις πει την αλήθεια;
-Είναι νόμος και κανόνας απαράβατος να το ξέρει το παιδί!Το ξαφνικό είναι δράμα!Μάλιστα πρόσφατα άκουσα πως ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι έμαθε πως είναι θετό κι αυτοκτόνησε!
-Πως του το είπες;
-Παρ’ όλο που είμαι μέσα στα πράγματα συμβουλεύτηκα ψυχολόγο.Το παιδί μου τριών χρονών έμαθε πως η κοιλίτσα της μαμάς πονούσε και δεν μπορούσε να κάνει παιδιά.Κι έτσι ήρθες εσύ από μια άλλη κυρία.Και σε αγαπώ,σε αγαπώ,σε αγαπώ…..Έως τεσσάρων ετών ήταν βατό.Μετά γεννιούνται οι απορίες.
-Σε έχει ρωτήσει για την βιολογική μητέρα;
-Ναι,όταν ήταν οκτώ ετών,με ρώτησε πως την λένε.Του απάντησα πως δεν θυμάμαι και πως αν ήθελε να ψάξω να βρω τα χαρτιά και να του πω.Με ρώτησε επίσης τι φορούσε εκείνη την ημέρα που μου τον έφερε.Του απάντησα ένα τζην και μια μπλούζα……!!!Μόνο αυτά.
-Σου έχει ζητήσει αδέλφια;
-Ναι,μου έχει ζητήσει.
-Θα υιοθετούσες κι άλλο;
-Άνετα .Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα με αυτό.
-Αν σου ζητήσει κάποια στιγμή να ψάξει για τους βιολογικούς του γονείς;
-Μπορεί κι έχει το δικαίωμα και είμαι μαζί του σε αυτό.Δεν έχω να φοβηθώ κάτι .Έχει άλλωστε αφομοιωθεί τόσο πολύ με την οικογένειά μας που συχνά λέει πως έχει πάρει το χαμόγελό μου!Το παιδί μου!
-Τι θα συμβούλευες τους ανθρώπους που δεν καταφέρνουν τελικά να κυοφορήσουν;
-Θεωρώ ματαιόδοξο αυτό που κάνουν κάποια ζευγάρια.Προσπαθούν με εξωσωματικές μέχρι και δέκα χρόνια,μη λαμβάνοντας υπόψιν τις συνέπειες στην υγεία και την ψυχοφθόρα διαδικασία.ΜΗ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ.ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΑΡΕΙ ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙ. Κι εκτός αυτού γλιτώνεις ένα παιδί από μια δύσκολη ζωή!Είναι ΕΥΛΟΓΙΑ!!!!!