Πολλοί από εμάς έχουν βρει ή επισκεφθεί ένα μέρος στο οποίο νιώθουμε ότι οι δονήσεις μας βρίσκονται σε απόλυτη ταύτιση με το σύμπαν, με τον εσωτερικό μας εαυτό.
Για εμένα αυτό το μέρος είναι το Σούνιο, όπου κάθε φορά που το επισκέπτομαι νιώθω ότι ιπταμαι, νιώθω τον εαυτό μου ελαφρύ και γαλήνιο.
Αυτό μπορεί να συμβεί στην καθημερινότητα μας ακόμα κι αν δεν βρισκόμαστε σε αυτό το μέρος, αρκεί να είμαστε ανοιχτοί στην αλλαγή, στην οποία αλλαγή. Είτε αυτή λέγεται προσωπική ζωή, είτε επαγγελματική, είτε στάση ζωής.
Είναι όμως όλοι ανοιχτοί σε αλλαγές; Δυστυχώς, όχι.
Σήμερα λοιπόν στο Σούνιο, το μέρος που με γέμισε ενέργεια και εγώ με ενόραση και πίστη έθεσα στόχους – αλλαγές, βρέθηκα αντιμέτωπη στα δύο εξής περιστατικά.
Πρώτον: μια μαμά έβαλε το παιδάκι της να καβαλήσει τα αρχαία με αποτέλεσμα ο φύλακας να της κάνει μια καθόλα ευγενική παρατήρηση να κατέβει ο μικρός από τα αρχαία. Η απάντηση της ήταν μα όλα είναι αρχαία εδώ, και με περίσσεια ειρωνεία είπε στο γιο της να κατέβει για να μην ενοχληθούν τα ερείπια. Μάθημα σεβασμού και συντονισμός με τον εσωτερικό εαυτό κάτω από τη βάση.
Περιστατικό δεύτερο: Μια παρέα με φρέντο καπουτσίνο στο χέρι, έχει μόλις πληρώσει το εισιτήριο των δέκα ευρώ για τον αρχαιολογικό χώρο και χαχανιζοντας φώναζαν πως πλήρωσαν ένα σκάσμο λεφτα για πέντε κολώνες. Αυτό που μπορούσαν και ήταν διαθέσιμοι και πρόθυμοι να δουν ήταν πέντε κολώνες.
Δεν ήταν έτοιμοι για το δέος που προκαλεί ο χώρος, για την ευφυΐα που είχαν οι άνθρωποι της εποχής να κατασκευάσουν ένα ναό στην κυριολεξία κρεμάμενο στη θάλασσα, αλλά και δεν μπορούσαν να αντιληφθούν το το ισοσκελές τρίγωνο που δημιουργεί ο ναός σε τέλεια μαθηματικά και τριγωνομετρία.
Κάποια στιγμή μπορεί να είναι έτοιμοι, μπορεί όμως και όχι.
Ο συντονισμός με τον εσωτερικό εαυτό, η αλλαγή του εαυτού είναι αποφάσεις που οφείλουμε να δούμε πέρα από το προφανές, πέρα από το συνειδητό.
Καλή Κυριακή με νέα ώρα πια!
Πηγή: facebook.com