Αυτή ήταν η Μόνα. Ανήλικη νύφη. Αυτό ήταν η Μόνα Χεϊνταρί. Νύφη ανήλικη. Απ’ τα 12 της. Η Μόνα που στα 12 της την πάντρεψαν.
Με εκείνον που τελικά της έκοψε το κεφάλι, που την αποκεφάλισε στα 17 της. Που έκανε περιφορά το πρόσωπό της στους δρόμους του Ιράν.
Ανήλικη νύφη. Η Μόνα. Που σύμφωνα με πληροφορίες προσπάθησε να δραπετεύσει, να γλιτώσει, να σωθεί, να ζήσει. Να γίνει προσφύγισσα. Να ζήσει κυνηγημένη.
Απλά για να ξεφύγει από αυτόν. Ανήλικη νύφη. Που λένε πως τελικά την βρήκαν στην Τουρκία.
Την εντόπισαν. Και την γύρισαν σε αυτόν. Για να την σκοτώσει τελικά.
Η Μόνα Χεϊνταρί που δολοφονήθηκε από τον σύζυγό της και τον αδελφό του. Λόγοι «τιμής». Στα 17 της.
Σοκάρεστε; Που ο γυναικοκτόνος γύριζε με το κεφάλι της στους δρόμους; Καλά κάνετε. Καλά κάνετε!
Ίσως έπρεπε να μην έχετε σωπάσει για τις επαναπροωθήσεις προσφύγων.
Ίσως έπρεπε να μην σας είχε ενοχλήσει ο όρος ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ.
Μόνο μέσα στο 2021 πραγματοποιήθηκαν 36.000 γάμοι νεαρών κοριτσιών μεταξύ 15 και 18 ετών στο Ιράν.
Ο αγώνας για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για τα δικαιώματα των γυναικών και των ανήλικων κοριτσιών πρέπει, οφείλει, να είναι δυνατός, έντονος, μαχητικός.
Πρέπει να μιλάμε! Να μιλάμε. Να σταματήσουμε τους γάμους κοριτσιών, εδώ και εκεί, και παρακεί.
Αυτή ήταν η Μόνα. Ανήλικη νεκρή νύφη. Που αν μπορούσε θα μας μιλούσε. Και θα μας έλεγε τους στίχους της Ουαρσάν Σάιρ μπας και καταλάβουμε πως :
«Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του, εκτός αν πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία…..φύγε, τρέξε μακριά μου τώρα δεν ξέρω τι έχω γίνει αλλά ξέρω ότι οπουδήποτε αλλού θα είσαι πιο ασφαλής απ΄ ό,τι εδώ»
Που αν μπορούσε να μας μιλήσει θα μας έλεγε: Είχα έναν ματωμένο γάμο.
Αγώνας! Αγώνας καθημερινός για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων! Οχι σήμερα! ΧΘΕΣ!