Η Hiba Abdul Rahman έγειρε στον ώμο του άντρα της Muhammad Fareez Shah, 29 ετών καθώς τον άκουγε να μιλάει για το μέχρι τώρα «ταξίδι» τους που περιλαμβάνει σχεδόν τα πάντα, ακόμα κι εκείνη την κακή ασθένεια που τους «χτυπάει» όλους ανεξαιρέτως, μικρούς και μεγάλους, τον καρκίνο. Η Hiba, 28 ετών, διαγνώστηκε με καρκίνο σταδίου ΙΙ του μαστού πριν από 3 χρόνια, μόλις δύο μήνες μετά τη γνωριμία της με το μέλλοντα σύζυγό της. Ήταν ευτυχισμένοι και πολύ ερωτευμένοι, αλλά η Hiba του έδωσε το «πράσινο φως» ζητώντας του αν θέλει να φύγει. Εξάλλου στις αρχές ήταν ακόμα, δεν θα ήταν και τόσο πλήγμα για κανέναν από τους δύο.
«Δεν ήθελα να τον πιέσω να μείνει. Δεν ήθελα να πιεστεί ο ίδιος και να μείνει μαζί του με το ζόρι, επειδή απλά έτσι είθισται. Κάτσαμε κάτω, του είπα τα πάντα από την αρχή με κάθε λεπτομέρεια και του εξήγησα ότι είχα να αντιμετωπίσω χημειοθεραπείες, χειρουργεία και ακτινοθεραπείες. Ένιωσα ότι το καλύτερο θα ήταν να γνωρίζει και να αποφασίσει μόνος του και όχι να είναι στο πλευρό μου χωρίς να ξέρει τί μας περιμένει.
Όμως ο Fareez επέλεξε να μείνει.
«Δεν υπήρχε περίπτωση να απαλλαγεί από μένα τόσο εύκολα. Για να είμαι ειλικρινής το σκέφτηκα πολύ. Στην αρχή φοβόμουν. Δεν ήξερα αν ήθελα πραγματικά να είμαι με μία γυναίκα που θα ταλαιπωρηθεί τόσο και μετά από λίγα χρόνια μπορεί να μην ήταν καν κοντά μου. Γρήγορα όμως έδιωξα τις σκέψεις αυτές από το μυαλό μου και συνειδητοποίησα ότι προτιμούσα να την έχω στο πλευρό μου έστω και λίγους μήνες παρά να αναρωτιέμαι μία ζωή τί θα γινόταν αν είχα μείνει κοντά της. Ήξερα ότι είχα βρει αυτή που ήθελα να παντρευτώ και το είχα πει και στους φίλους μου. «Εγώ θα την παντρευτώ».
Προκειμένου να τη φροντίσει όσο καλύτερα μπορούσε, ο Fareez διάβασε, ενημερώθηκε και παράτησε και τη δουλειά του για να ανοίξει δική του δουλειά για να έχει πιο ευέλικτο ωράριο για να είναι κοντά στη γυναίκα της ζωής του.
Η Hiba ξεκίνησε σχεδόν αμέσως μετά τη διάγνωση θεραπεία: 6 κύκλοι χημειοθεραπειών για να συρρικνώσει το μέγεθος του όγκου, μαστεκτομή στο αριστερό της στήθος και στη συνέχεια ακτινοθεραπεία. Ο καρκίνος ήταν επιθετικός και εκείνη ήδη κουρασμένη και εξαντλημένη.
Ο σύζυγός της είχε αναλάβει προσωπικά τη φροντίδα της και έτσι και χρειαζόταν να λείψει για λίγο «μοίραζε» καθήκοντα σε οικογένεια και φίλους και τους εξηγούσε επακριβώς τι έπρεπε να κάνουν για να έχει το κεφάλι του ήσυχο και να ξέρει ότι η μέλλουσα γυναίκα του είχε τη φροντίδα και την προσοχή που έπρεπε.
Είχε φτιάξει μία διαδικτυακή ομάδα και από κει γινόταν η συνεννόηση με όλο το team, ώστε να μη μείνει λεπτό μόνη.
Οι προκλήσεις ήταν πολλές και ο Fareez, που είναι δικηγόρος στο επάγγελμα, τα βρήκε σκούρα. Οι πελάτες του έδειχναν κατανόηση, αλλά χρειαζόταν να λείπει συχνά και στο τέλος δεν μπορούσε να είναι συνεπής στα περισσότερα από τα ραντεβού του. Ο χρόνος δεν του έφτανε και κάτι έπρεπε να κάνει. Στο τέλος τα παράτησε όλα και αποφάσισε να εργαστεί μέσω υπολογιστή από το δικό του χώρο. Έτσι, αγκαλιά με ένα laptop μπορούσε να πηγαίνει όποτε ήθελε από το σπίτι στο νοσοκομείο και από το νοσοκομείο στο σπίτι. Το σημαντικότερο γι’ αυτόν ήταν να είναι με τη γυναίκα του και να τη βοηθάει όσο μπορεί.
«Δεν έκανα και τίποτα το ιδιαίτερο. Μου αρκούσε που ήμουν κοντά της και παρακολουθούσα αν έτρωγε, αν έπαιρνε τα φάρμακά της, αν κοιμόταν όσο έπρεπε, της ρύθμιζα το κρεβάτι ψηλά και χαμηλά όποτε μου το ζητούσε, της τραβούσα τις κουρτίνες όταν την ενοχλούσε ο ήλιος και της έφερνα κάτι από το κομοδίνο ή τη ντουλάπα αν το χρειαζόταν».
Η Hiba δήλωσε πως η βοήθεια του ήταν τα πάντα γι’ αυτήν.
«Όσο μου έλεγε ότι θα είναι δίπλα μου και ότι δεν θα με αφήσει στιγμή, τόσο πιο καχύποπτη γινόμουν. Πίστευα ότι κάποια στιγμή θα βαριόταν και θα σηκωνόταν να φύγει και το καταλάβαινα. Όσο περνούσαν οι μέρες, μου έδινε όλο και περισσότερους λόγους να τον αγαπώ. Δεν με άφησε λεπτό και με φρόντισε όσο κανένας άλλος. Είμαι ένας πραγματικά τυχερός άνθρωπος γιατί είχα δίπλα μου εκτός από τον άντρα μου και μία εξαιρετική οικογένεια και φίλους που μου στάθηκαν όσο δεν φανταζόμουν».
Η Hiba ήθελε πολύ να ανέβει το βουνό Kinabalu με τον άντρα της, αλλά δεν μπόρεσε λόγω της ασθένειάς της. Ωστόσο ο Fareez τα κατάφερε και την πήρε μαζί του. Όχι κυριολεκτικά, αλλά μέσω φωτογραφιών και βιντεοκλήσεων.
Για να είναι πιο αποτελεσματικός ως «αποκλειστικός της νοσοκόμος», ο Fareez διάβασε και έμαθε τα πάντα για τον καρκίνο και τις θεραπείες που υποβαλλόταν η γυναίκα του. Από την αρχή ήξερε ότι όσο κι αν το ήθελε, δεν μπορούσε να την κάνει καλά μόνος του.
«Όσο και αν στεναχωριόμουν, δεν το άφησα ποτέ να φανεί. Δεν ήθελα ούτε η γυναίκα μου, ούτε οι φίλοι μου να με βλέπουν με τα μούτρα κατεβασμένα ή κλαμένο. Ήμουν ειλικρινής απέναντι σε όλους και οι φίλοι μου με βοήθησαν με τη σειρά τους με μικρές χειρονομίες να κάνω κάποια πράγματα πολύ πιο εύκολα απ’ ότι πίστευα.
Μερικά από τα συμπτώματα της ήταν διαχειρίσιμα. Όταν δεν είχε όρεξη να φάει ή ήταν πικρό το στόμα της, της έφερνα καραμελίτσες και αυτό τη βοηθούσε. Όταν είχε νεύρα ή δεν αισθανόταν καλά, έδειχνα κατανόηση. Ήξερα ότι μιλούσε η ασθένεια και όχι εκείνη. Ποτέ δεν το πήρα προσωπικά ό, τι κι αν μου είπε».
Για πολλούς μήνες η Hiba ήταν κλινήρης και δεν μπορούσε να βγει ούτε από το σπίτι της, ούτε από το νοσοκομείο. Γι’ αυτό το λόγο ο Fareez έπρεπε να γίνει δημιουργικός.
«Είχαμε ξεχάσει τί σημαίνει σχέση. Τα είχαμε αφήσει όλα στην άκρη και είχαμε δώσει όλη μας την προσοχή στη θεραπεία της. Από κάποιο σημείο και μετά έπρεπε να σκεφτώ και την ψυχαγωγία μας. Μια καλή υγεία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ψυχολογία μας. Αφού δεν είχε εκείνη πρόσβαση στη διασκέδαση, έπρεπε να φέρω εγώ τη διασκέδαση σε εκείνη. Βλέπαμε ταινίες, ζωγραφίζαμε, διαβάζαμε, παίζαμε βιντεοπαιχνίδια και κάναμε χειροτεχνίες. Δεν υπήρχαν και πολλά που μπορούσαμε να κάνουμε. Τα χέρια μου ήταν δεμένα, ωστόσο το διασκεδάσαμε πολύ».
Ο Fareez είχε αποφασίσει να μην αφήσει το ρομαντισμό να πεθάνει γι’ αυτό όταν η γυναίκα του ήταν στα μέσα της θεραπείας της, αποφάσισε να της κάνει πρόταση γάμου. «Ήταν η τελευταία της χημειοθεραπεία – είχε φυσικά πολύ δρόμο μπροστά της – και ζήτησα βοήθεια από τους φίλους μου να το οργανώσουμε όσο καλύτερα γινόταν. Πήγα στο νοσοκομείο με μπαλόνια και λουλούδια και της ζήτησα να με παντρευτεί. Είχα αποφασίσει από καιρό ότι ήθελα να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου μαζί της. Όσο εξαντλημένη και αν ήταν εκείνη τη στιγμή από τις χημειοθεραπείες και τις εξετάσεις, είπε το μεγάλο «Ναι» και σηκώσαμε όλο το νοσοκομείο στον αέρα».
«Μου έκανε πρόταση γάμου στις 21:00 μετά το τέλος της τελευταίας μου χημειοθεραπείας. Πάνω που είχα επιστρέψει στο δωμάτιό μου, τον είδα με το κουστούμι του, τα λουλούδια και τα μπαλόνια του. Μόλις του είπα το μεγάλο «Ναι» με πήρε ο ύπνος και ξύπνησα σχεδόν δύο μέρες αργότερα».
Οι δυο τους παντρεύτηκαν τον Απρίλιο του 2016, ενώ η Hiba δεν είχε τελειώσει ακόμα τη θεραπεία της. Τα πράγματα δεν ήταν πολύ καλά γιατί ο καρκίνος της ήταν υπερβολικά επιθετικός και γρήγορα αναπτυσσόμενος, αλλά το ζευγάρι δεν το έβαλε κάτω. Έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε και η Hiba παίρνει ακόμα πολλά φάρμακα. Μέχρι και το Μάρτιο έπαιρνε χάπια καταστολής οιστρογόνων, ενώ τώρα κάνει ενέσεις. Υπάρχουν μέρες που αισθάνεται αδιαθεσία και ναυτία, αλλά είναι πολύ καλύτερα.
«Σκεφτόμαστε να ξεκινήσουμε σύντομα προσπάθειες για παιδάκι», είπε ο Fareez χαμογελώντας και κοιτώντας τη Hiba. Δηλώνουν ενθουσιασμένοι και έτοιμοι να ανοίξουν ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή τους. Δεν έχουμε παρά να τους ευχηθούμε υγεία, ευτυχία και καλή τύχη.
Πηγή: star2.com