Με λένε Ισμήνη είμαι 25 ετών χωρισμένη με ένα γιο 8 ετών. Μένω με τους γονείς μου γιατί το διαζύγιό μου είναι πρόσφατο και δεν έχω τακτοποιηθεί ακόμα οπότε αυτό με έκανε να δω ότι κάποια πράγματα ανάμεσα στους γονείς μου, δεν ήταν όπως τα νόμιζα.
Οι γονείς μου είναι 35 χρόνια παντρεμένοι. Πάντα τους νόμιζα για ερωτευμένους και αγαπημένους, ούτε ο πατέρας μου ούτε η μητέρα μου ήρθαν ποτέ να μου πουν κάτι κακό ο ένας για τον άλλον. Όλοι τους είχαμε για υπόδειγμα ζευγαριού.
Μια μέρα καθώς γύρναγα με το παιδί από το σχολείο, είπαμε να μην πάμε κατευθείαν σπίτι και να παίξει λίγο ο μικρός στην παιδική χαρά μιας που είχε καλό καιρό.
Άργησα να πάω σπίτι και καθώς είχε βραδιάσει και πλησίαζα στην εξώπορτα, είδα στο αμάξι του πατέρα μου, εκείνον και μια γυναικεία φιγούρα να φιλιούνται. Σκέφτηκα «α τα πιτσουνάκια μου!» νομίζοντας ότι ήταν με τη μάνα μου, έλα όμως που δεν ήταν! Γιατί καθώς πλησίαζα κι άλλο, η γυναικεία φιγούρα βγήκε από το αμάξι του και…εμφανίστηκε μια άλλη γυναίκα. Άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου της που το είχε παρκάρει απέναντι μπήκε μέσα κυρία κι έφυγε.
Έμεινα στήλη άλατος. Είπα μια δικαιολογία στον μικρό και δεν πήγαμε σπίτι για καμια ώρα ακόμα. Επιστρέφοντας ο πατέρας μου έτρωγε και η μάνα μου μόλις είχε γυρίσει από την αδερφή της και έστρωνε να φάμε κι εμείς. Ο πατέρας μου ατάραχος σαν να μην είχε γίνει τίποτα. Δεν πίστευα τον άνθρωπο που είχα απέναντί μου.
Ένα μήνα τώρα τρώγομαι. Δεν τους έχω ξαναδει, βασικά δεν τους έχω πετύχει ξανά, αλλά δεν ξέρω τί να κάνω.
Να πιάσω τον πατέρα μου να του μιλήσω;
Να πιάσω τη μάνα μου να της μιλήσω;
Να πιάσω ένα διαμέρισμα δικό μου να φύγω να γλιτώσω απ’ την κοροιδία;
Τί με συμβουλεύετε;
Ισμήνη