Κάποτε ως παιδί που ονειρεύόμουν να μεγαλώσω για να αγοράσω πλυντήρια στις γιαγιάδες που έβλεπα στο χωριό να πλένουν…
Έχωναν τεράστιες μπατανίες σε γούρνες με νερό και τις καταχτυπούσαν σαν για να τις τρυφερέψουν. … και τρίβανε τα ασπρόρουχα σε σκάφες ή σε μεγάλες λεκάνες, πέφτανε σαν γεράκια οι γιαγιές πάνω στους λεκέδες, και χραπ χραπ, αποφασιστικά τέλειωνε η ύπαρξη τους.
Μετα ήρθαν τα πλυντήρια.
Και μάθαμε στο αυτόματο πλύσιμο.
Κι ακριβώς το ίδιο, περιμένουμε πια να φεύγουν αυτόματα οι λεκέδες και τα σκουπίδια από το μυαλό μας.
Έχουμε ξεχάσει πώς γίνεται η καθαριότητα μυαλού.
Πώς μπαίνεις μέσα στη σκέψη σου και κάνεις γενική.
Αναπιάνεις κολλήματα, σαχλαμαροανησυχίες, φόβους, αυτοαμφισβητήσεις, θρίλλερ ιδίας κατασκευής, εσωτερικά αυτομαστιγώματα, και τα ξετινάζεις μέχρι να τρίζει το μυαλό σου από καθαριότητα…
Διότι βάσανα μπορεί να έχεις δεν λέω…
Αλλά πώς να το κάνουμε, όσο ακόμα τις Κυριακές τρως χωριάτικες με παπάρες, σε ωραία μέρη (όπως η βεράντα σου) με τα φιλαράκια σου… ή με τον εαυτό σου τον ίδιο, δεν μπορεί πια να είναι τόσο χάλια η ζωή σου. Γι’ αυτό λέω, μην έχει σκόνες και αράχνες αφημένες στο μυαλό περιμένοντας να εξαφανιστούν απο μόνα τους. Σήκωσε τα μανίκια σου, όπως έκαναν οι γιαγιάδες μας, και βάλε μπρος…
Και σήμερα ανέβασα ένα βίντεο με 5 τρόπους να δαμάσεις τους φόβους σου