Είναι 8 το πρωί, ανάβεις το πρώτο τσιγάρο, ρουφάς την πρώτη γουλιά καφέ. Πρώτη κίνηση, ανοίγεις το fb. 7 αδιάβαστα μηνύματα στο Messenger. Όλα από γυναίκες φυσικά. Βαριέσαι να δεις τί σου γράφουν, δεν σε νοιάζει κιόλας. Να περάσεις καλά θες, να ανέβει λίγο η αυτοπεποίθησή σου, να αισθανθείς σπουδαίος. Δεν σε ενδιαφέρουν οι αναλύσεις, τα άγχη τους, οι ζωές τους, δεν θες πολλές κουβέντες.
Γράφεις «Καλημέρα αστέρι μου» το κάνεις copy, ανοίγεις και τα 7 παραθυρα και ύστερα paste. Σε όλες. Κάποιες σου απαντάνε αμέσως, κάποιες όχι, δεν κοιτάς καν. Πρέπει να απαντήσεις και σε άλλα τόσα σχόλια που έχουν αφήσει στο προφίλ σου οι…υποψήφιες γκόμενές σου φίλες σου. Κι όταν λέμε φίλες, δεν εννοούμε κανονικές, από αυτές που σου στέκονται και τις στέκεσαι, οχι. Εννοούμε χαμούρεμα και «κάποτε θα’ μαστε μαζί να τώρα σε 30 χρόνια έρχομαι» και «σε θυμαμαι όποτε μου σηκωθεί / όποτε ξεμένω απο γκόμενα/διάθεση/παρέα». ΓΤΠ φίλες δηλαδή.
Και όλο αυτό δεν θα ήταν καθόλου κακό, αν ήταν συναινετικό. Αν έπαιζες ανοιχτά και ξάστερα. Αν η απέναντι ήξερε ότι απλά γουστάρεις να καυλαντίζεις και γούσταρε να παίξει κι αυτή με τους όρους σου. Αν της έδινες το δικαίωμα της επιλογής. Αν δεν σπαταλούσες άδικα τον χρόνο της. Αν σεβόσουν τη φάση ή τη συνθήκη της. Αν σκεφτόσουν έστω και μια στιγμή ότι αυτό που για’ σένα είναι χαβαλές, ο άλλος μπορεί να το παίρνει σοβαρά και να μην είναι στ @@ του, επειδή είσαι κι εσύ.
Δεν κινούνται όλα γύρω σου. Έχουν και οι άλλοι άνθρωποι ανάγκες και αισθήματα. Κανείς δεν μας χρωστάει την ενέργεια, τον χρόνο του και την καλή του την καρδιά. Έχεις κάθε δικαίωμα να καυλαντίζεις όσο θες, να παίζεις, να φτιάχνεις ό,τι ψέμα γουστάρεις και να ζεις μέσα του για πάντα, πρόβλημα σου. Δικαίωμα όμως να φτιάχνεις ψέματα και να βάζεις τους άλλους να ζουν μέσα σε αυτά ερήμην τους, δεν έχεις. Δικαίωμα να κοροιδεύεις, δεν έχεις. Δικαίωμα να σπαταλάς τον χρόνο του άλλου, ούτε. Δικαίωμα να έχεις την απαίτηση οι άλλοι να είναι εντάξει απέναντί σου και εσύ όχι, ούτε καν.
Να είστε κύριοι. Όχι κλόουν…