-ΦΥΓΕ ΦΥΓΕ τρέξε να σωθεις!!
-Δεν θέλω, δεν μπορώ. Τον αγαπάω…
-Τι αγαπάς μωρέ, τον παντρεμένο;
-Δεν είναι παντρεμένος. Για τον κόσμο είναι.
-Ναι και; Μένει με τη γυναίκα του. Δεν φοβάσαι μην ξανασμίξουν;
-Φοβάμαι αλλά αν μπορεί να σωθεί το σπίτι του ας είναι.
-Τί μας λες μωρέ; Μεγάλη καρδιά είσαι! Δεν θα πονέσεις θες να πεις;
-Θα πονέσω αλλά τί να κάνω;
-ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ! Θα πληγωθείς.
-Δεν μπορώ να φύγω.
-Δεν θες.
-Έστω. Δεν θέλω.
-Γιατί να μην είσαι με έναν ελεύθερο;
-Υπάρχει ελεύθερος που να΄ναι ίδιος με αυτόν;
-Κάπου θα υπάρχει.
-Δεν θέλω να ψάξω.
-Γιατί να μην είσαι με κάποιον που θα μπορείς να ζεις;
-Κι εδώ ζω.
-Ναι. Όταν, όποτε και όσο μπορεί αυτός.
-Δεν είναι έτσι.
-Κάποιες φορές είναι ΚΑΙ έτσι.
-Ποια σχέση είναι τέλεια;
-Καμία. Μα στη δική σας λείπουν τα βασικά.
-Και τα αναπληρώνουν άλλα.
-Όταν κάνει πίσω, να δούμε αν θα λες τα ίδια.
-Ας κάνει. Μπορεί να κάνω κι εγώ, δεν το ξέρεις.
-Κι εσύ να κάνεις, κάποιος θα πληγωθεί.
-Όλες οι σχέσεις πληγώνουν.
-Ναι σε κάποιες όμως φαίνονται εξαρχής οι πιθανότητες. Γιατί θες να ζεις ζωή μισή;
-Αυτό μπορεί να δώσει τώρα.
-Μέσα σου υποφέρεις όμως, μην το αρνείσαι.
-Ναι μα το ελέγχω.
-Για πόσο;
-Για όσο.
-Γιατί δεν του ζητάς να φύγει από εκεί;
-Δεν μπορώ να του ζητήσω κάτι τέτοιο. Έχουμε μια συμφωνία.
-…που έχει παραβεί πρώτος αυτός. Συμφωνήσατε να είστε χαλαρά, αλλά δεν είστε.
-Μου αρέσει όπως είμαστε.
-Τότε να του πεις να φύγει από εκεί.
-Δεν μπορώ να του πω εγώ να πάρει μια απόφαση δική του.
-Γιατί μόνο δική του; Είσαι κι εσύ μέσα σ’ αυτό!
-Ωραία ας είμαι. Εγώ δεν μπορώ να του το πω αυτό. Αν το κάνει, να το κάνει μόνος του. Όχι για μένα.
-Δεν υπάρχει αυτό που λες. Θες δεν θες, είσαι αφορμή.
-Είμαι αφορμή. Δεν θέλω να είμαι αιτία. Δεν θέλω το κακό του. Έχει παιδιά.
-Κι εσύ έχεις…
-Ναι αλλά στα μάτια των παιδιών μου, είναι όλα ξεκάθαρα. Στων δικών του όχι.
-Γιατί μας νοιάζει εκείνος κι όχι εσύ;
-Γιατί αυτόν θα πέσουν να τον φάνε. Εγώ δεν έχω να λογοδοτήσω πουθενά.
-Νομίζεις. Έχεις εσένα…
-Δεν είναι το ίδιο.
-Και ποιος δεν μου λέει εμένα ότι αύριο θα σε αφήσει για μια άλλη;
-Αυτό θα μπορούσε να γίνει κι αν ήταν ελεύθερος.
-Τώρα είναι πιο εύκολο για εκείνον.
-Γιατί είσαι τόσο δύσπιστη μαζί του;
-Γιατί να μην λέει και σ’ εσένα ψέματα;
-Γιατί δεν φερόμαστε σε όλους το ίδιο.
-Καημένη μου… αυτός τα έχει όλα κι εσύ μένεις στα πίσω.
-Δεν τα’ χει όλα, ούτε μένω στα πίσω. Εγώ έχω την ελευθερία μου, εκείνος όχι.
-Σιγά που θα τον λυπηθούμε κιόλας! Επιλογή του είναι…
-Ναι αλλά δεν τα’ χει όλα.
-Ούτε εσύ όμως.
-Δεν νιώθω έτσι.
-Αλήθεια; Αν συμβεί κάτι, μπορείς να τον πάρεις νύχτα και να ρθει; Μπορείς να βγεις μαζι του ελεύθερα μέσα στον κόσμο; Μπορείτε να πάτε μια εκδρομή;
-Όχι…
-Τότε που κάνω λάθος;
-Δεν ξέρω, άσε με, θέλω να κοιμηθώ. Όχι να σκέφτομαι.
-Θα πληγωθείς.
-Μπορεί. Μπορεί όμως εκείνος πιο πολύ. Μπορεί και κανείς.
-Εσύ ειδικά θα πληγωθείς. Μέσα σου το ξέρεις, το περιμένεις.
-Δεν περιμένω τίποτα. Ακούς; Τίποτα!