Είμαι 28 ετών, ευπαρουσίαστος και πολύ μορφωμένος. Τελείωσα τις σπουδές μου στα 4 χρόνια και αμέσως έφυγα έξω για μεταπτυχιακό και διδακτορικό. Εργάστηκα για λίγο σε μεγάλες εταιρείες (αρκετά υψηλόμισθος), αλλά σύντομα τα παράτησα για να ξεκινήσω δική μου επιχείρηση με 3 συναδέλφους μου, που κάναμε μαζί μεταπτυχιακό.
Ένα από τα παιδιά αυτά μου σύστησε στα εγκαίνια της επιχείρησής μας την καλύτερή του φίλη. Η Σίλια είναι ένα χρόνο μικρότερή μου και μέχρι πέρυσι ήταν αρραβωνιασμένη, αλλά χώρισε. Αρχίσαμε να μιλάμε και να στέλνουμε μηνύματα σχεδόν καθημερινά. Όταν είδαμε ότι τα βρίσκουμε και έχουμε κοινά ενδιαφέροντα, αρχίσαμε και τις εξόδους. Για αρκετό διάστημα βγαίναμε τακτικότατα και περνούσαμε τέλεια.
Μια μέρα εκεί που δεν το περίμενα και χωρίς να έχει προηγηθεί κάτι, μου έστειλε ένα μήνυμα λέγοντάς μου ότι το προτιμά που είμαστε φίλοι και να μη χάνω το χρόνο μου ελπίζοντας σε κάτι παραπάνω. Ομολογώ σοκαρίστηκα. Δεν της είπα κάτι παρόλο που είχα πολλές απορίες. Ήταν σαν να τα είχαμε, χωρίς όμως να τα έχουμε. Της απάντησα ένα “Καταλαβαίνω. Σε ευχαριστώ πολύ”.
Έπιασα τον κολλητό της και συνεργάτη μου και του είπα τί ακριβώς συμβαίνει μήπως και βγάλω καμία άκρη. Μου είπε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει τίποτα ανάμεσα σε μένα και τη φίλη του και να μην ελπίζω γιατί με θεωρεί αναξιόπιστο και δεν αισθάνεται σιγουριά όταν είναι μαζί μου.
Στάθηκε στο γεγονός ότι όλοι στη δουλειά με φορτώνουν και δεν λέω ποτέ «όχι» και σε κάτι ακόμα. Ο πρώην φίλος της Σίλιας ήταν ένας αγροίκος και ιδιαίτερα θρασύς τύπος. Τη βοήθησα να του κάνει μύνηση και περιοριστικά μέτρα, διοτί την απειλούσε και την κατηγορούσε ότι του είχε κλέψει το διαβατήριο. Όσο εκείνη αρνιόταν και του έλεγε να πάει να βγάλει καινούργιο, τόσο εκείνος εξαγριωνόταν και την απειλούσε με μηνύσεις για κλοπή και θα τη χώσει μέσα και τέτοια.
Στην πορεία και αφού η Σίλια δεν μπορούσε να συνεργαστεί μαζί του (δεν υπάρχει κάτι που μπορούσε να κάνει μιας και δεν είχε ιδέα πού είναι το διαβατήριό του), της πρότεινα να μετακομίσει για λίγο καιρό σπίτι μου να χάσει τα ίχνη της μπας και ησυχάσει. Εκείνη αρνήθηκε όσο κι αν επέμενα. Με είπε μάλιστα και «δειλό» και ότι τον φοβάμαι και δεν τολμάω να τα βάλω μαζί του. Εκείνη ήθελε να τον αντιμετωπίσει στα ίσια. Ερμήνευσε το γεγονός ότι ήθελα να τη φυγαδεύσω ως «δειλία» και μου το έβγαλε το όνομα.
Ο συνάδελφός μου, μου είπε ότι δεν έπρεπε να την είχα πιέσει. Εκείνη ήξερε καλύτερα τί έπρεπε να κάνει και το γεγονός ότι της ζήτησα να την «κρύψω» μη μας βρει ο κακός πρώην και μας τραμπουκίσει της κακοφάνηκε πολύ. Κατάλαβε ότι δεν είμαι, λέει, ο άντρας ο στιβαρός, που θα σταθώ βράχος δίπλα της και θα τη σώσω από κάθε κακό.
Αυτό έπρεπε να είχα κάνει; Απλώς να συμφωνήσω με εκείνη χωρίς να της πω τη γνώμη μου; Χωρίς να της προτείνω κάτι που μου φαινόταν πιο σωστό; Στεναχωρήθηκα που σχημάτισε τέτοια γνώμη για μένα. Μόνο δειλός δεν είμαι. Στην τελική κακώς ανακατεύτηκα, αλλά μόνο να βοηθήσω ήθελα.
Η Σίλια κατάλαβε ότι πειράχτηκα απ’ όσα είπε και μου έστειλε ένα ολόκληρο κατεβατό προσπαθώντας να απολογηθεί. Είπε ότι στην αρχή το σκεφτόταν να κάνουμε κάτι, αλλά μετά από όσα έγιναν προτιμά να μείνουμε φίλοι.
Γιατί όλες με απορρίπτουν; Δεν έχω κάνει ποτέ σχέση με καμία. Μου λείπει η εμπειρία, δεν ξέρω πώς να φερθώ, τί να κάνω. Φταίει ο χαρακτήρας μου, κάποια συμπεριφορά μου; Με τη Σίλια μείναμε φίλοι, αλλά ακόμα ελπίζω…
Μίλτος
Θέλεις να μοιραστείς ανώνυμα τη δική σου ιστορία;
Τη περιμένουμε στο info@singlewoman.gr